عنت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَنَت (به فتح عین و نون) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای مشقّت است.
عَنَت: (بر وزن بَشَر) مشقّت است.
در
مجمع ذيل
آیه ۱۱۸ آل عمران فرموده: اصل عَنَت بمعنى مشقّت است «عَنَتَ الرَّجُلُ يَعْنَتُ عَنَتاً» يعنى بروى مشقّت وارد شد.
(وَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ مِنْكُمْ طَوْلًا أَنْ يَنْكِحَ الْمُحْصَناتِ الْمُؤْمِناتِ فَمِنْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ ... ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ ...) عنت بمعنى مشقّت است. مراد از آن ظاهرا مشقّت در صورت عدم
نکاح است و اگر ذلِكَ اشاره بنكاح باشد معنى اين ميشود: «نكاح زنان آزاد و
کنیز براى كسى است كه بترسد از عدم نكاح بزحمت افتد و به
زنا مرتكب شود».
(لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِكُمْ لا يَأْلُونَكُمْ خَبالًا وَدُّوا ما عَنِتُّمْ ...)،
ما در ما عَنِتُّمْ مصدرى است، يعنى: «از غير مؤمنين همراز مگيريد در افساد شما كوتاهى نميكنند و مشقّت شما را دوست دارند».
ايضا در
آیه:
(عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ).
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عنت"، ج۵، ص۵۵.
