عنق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُنُق (به ضم عین و نون) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای گردن است.
عُنُق: گردن است.
در
اقرب الموارد گفته: عنق محل اتصال سر به بدن است، مذكّر و مؤنّث هر دو آيد، مذكّر بودن اكثر است.
جمع آن اَعْناق ميباشد.
(وَ لا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلى عُنُقِكَ ...)،
«دست را بگردنت بسته نكن» (در
انفاق تقتير نكن).
(وَ أُولئِكَ الْأَغْلالُ فِي أَعْناقِهِمْ).
در آيه
(فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ)،
مراد از
(فَوْقَ الْأَعْناقِ) ظاهرا سرهاست كه بالاى گردن قرار گرفته‌اند.
(إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ)؛
راغب گويد به اشراف ناس، اعناق القوم گويند و اعناق در آيه بمعنى اشراف است.
طبرسی آنرا يكى از چند احتمال شمرده؛ ولى
ظهور آيه ميرساند كه اعناق بمعنى گردنهاست و خضوع اعناق عبارت اخراى خضوع صاحبان اعناق است و
خضوع شامل همه است، نه فقط براى اشراف ميباشد.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عنق"، ج۵، ص۵۷.
