عوذ (مفردات‌قرآن)

عَوْذ (به فتح عین و سکون واو) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای پناه بردن و التجاء است.

عَوْذ: پناه بردن و التجاء است. «عاذَ بِهِ: لَجَأَ وَ اعْتَصَمَ».

(قالَ‌ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجاهِلِينَ‌)، «گفت پناه ميبرم به خدا از اينكه از جاهلان باشم».

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۶۸.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۴.
۳.	↑ طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۳.
۴.	↑ بقره/سوره۲، آیه۶۷.