• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَبُوس (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




عَبُوس:(ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ)
«عَبُوس» از مادّه‌ «عُبُوس»(بر وزن مجوس) به معناى كسى است كه چهره در هم كشيده است.



(ثُمَ‌ عَبَسَ‌ وَ بَسَرَ) (و چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: فعل عبس از ماده عبوس است كه به معناى تقطيب چهره است، در مجمع البيان مى‌گويد: عبوس كردن چهره، تقطيب و تكليح آن در معنا نظير هم هستند، و جامع همه، ترش كردن رو و گرفتگى صورت است در مقابل طلاقت و بشاشت كه به معناى گشاده‌رويى است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. مدثر/سوره۷۴، آیه ۲۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۴۴.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۸۴.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۲۳۵.    
۵. مدثر/سوره۷۴، آیه ۲۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۳۶.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۸۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۶۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۸۶.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «عَبُوس»، ص۳۷۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره مدثر | لغات قرآن




جعبه ابزار