• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عُرُب (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عُرُب
عُرُب:(عُرُباً أَتْراباً)
«عُرُب» از مادّه‌ «عَرَب» جمع‌ «عَروبة» (بر وزن ضرورة) به معناى زنى است كه وضع حالش حكايت از محبتش نسبت به همسر، و مقام عفت و پاكيش مى‌كند؛ زيرا «إِعراب» (بر وزن اظهار) به همان معناى آشكار ساختن است؛ اين واژه به معناى فصيح و خوش سخن بودن، نيز مى‌آيد، و ممكن است هر دو معنا در آيه جمع باشد.



(عُرُباً اَتْراباً) (زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‌ورزند و خوش زبان و فصيح و همسن و سالند. )
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه عرب جمع عروب است، و عروب به معناى زنى است كه به شوهرش عشق مى‌ورزد، و يا حد اقل او را دوست بدارد و در برابرش ناز و كرشمه داشته باشد، و كلمه اتراب جمع ترب- به كسره تاء و سكون راء- به معناى مثل است، مى‌فرمايد: ما زنان بهشتى را امثال يكديگر كرديم، و يا از نظر سن و سال، هم سن شوهرانشان كرديم. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. واقعه/سوره۵۶، آیه ۳۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۵۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۱۷.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۲۳۴.    
۵. واقعه/سوره۵۶، آیه ۳۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۲۴.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۵۴.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «عُرُب»، ص۳۷۶.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره واقعه | لغات قرآن




جعبه ابزار