• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عِجْل (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عِجْل
مقالات مرتبط: عجل (مفردات‌قرآن)، بقر.


عِجْل:(أَنْ جآءَ بِعِجْلٍ حَنيذٍ)
«عِجْل» (بر وزن طفل) به معناى گوساله است، (و اين كه بعضى گفته‌اند: به معناى گوسفند است، با متون لغت سازگار نيست) اين واژه در اصل از مادّه‌ «عجله» گرفته شده؛ زيرا اين حيوان در اين سن و سال حركات عجولانه‌اى دارد كه وقتى بزرگ شد به كلّى آن را كنار مى‌گذارد.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبطه با عِجْل:

۱.۱ - آیه ۶۹ سوره هود

(وَ لَقَدْ جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُواْ سَلاَمًا قَالَ سَلاَمٌ فَمَا لَبِثَ أَن جَاء بِعِجْلٍ حَنِيذٍ) (فرستادگان ما (فرشتگان‌) براى ابراهیم بشارت آوردند؛ گفتند: «سلام!» او نيز گفت: «سلام!» و چندان درنگ نكرد كه گوساله بريانى براى آنها آورد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه بشرى به معناى بشارت و كلمه عجل به معناى گوساله است و كلمه حنيذ بر وزن فعيل- در اين‌جا معناى مفعول، يعنى محنوذ را مى‌دهد و گوساله محنوذ گوساله‌اى است كه گوشتش بوسيله سنگ سرخ شده با آتش كباب شده باشد هم چنان كه قديد به معناى گوشتى است كه بوسيله سنگ داغ شده بوسيله خورشيد كباب شده باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۲۶ سوره ذاریات

(فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِينٍ) (سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه و بريان شده‌اى را براى آنها آورد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از عجل سمين گوساله چاقى است كه بريان كرده باشند، هر چند ظاهر- لفظ همان گوساله چاق است، چون دنبالش آمده‌ (فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ) بعد از آن‌كه آن را نزد ميهمانان آوردند، ابراهيم آن را نزديک ايشان برد. ممكن هم هست حرف فاء را فصيحه بگيريم و بگوييم تقدير كلام فجاء بعجل سمين فذبحه و شواه و قربه اليهم است، يعنى پس گوساله‌اى چاق آورد، و آن را ذبح كرد، و سپس كباب نموده نزديک ميهمانان گذاشت. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. هود/سوره۱۱، آیه۶۹.    
۲. ذاریات/سوره۵۱، آیه۲۶.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۴۹.    
۴. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۲۰.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۹، ص۲۰۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۳۵۶.    
۷. هود/سوره۱۱، آیه۶۹.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۲۹.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۴۷۶.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۳۱۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۹۰.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۷۲.    
۱۳. ذاریات/سوره۵۱، آیه۲۶.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۲۱.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۶۷.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص ۳۷۸.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۱۳.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۳۷.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «عِجْل»، ص۳۷۴.    






جعبه ابزار