عید خام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عيد: روز سرور و شادى.
واژه عيد بر گرفته از «عاد، يعود» يا «عادت» در لغت به هر روزى كه مردم در آن اجتماع كنند اطلاق مى‌شود. برخى لغويان گفته‌اند: علت نام گذارى چنين روزى به عيد آن است كه هر سال با سرور و شادمانى مجدد باز مى‌گردد و تكرار مى‌شود.
[۱] از عنوان ياد شده در بابهايى نظير
طهارت، صلات، صوم و حج سخن گفته‌اند.
شارع مقدس اين روزها را عيد اعلام كرده است: اول شوال( عيد فطر)، دهم ذيحجه( عيد قربان)، هيجدهم ذيحجه ( عيد غدير) و روز جمعه(جمعه).
[۲] در برخى روايات، عرفه
[۳] و نهم ربيع الاول
[۴] نيز از اعياد شمرده شده است. چنان كه در بعضى روايات، نخستين روز فروردين
[۵] ـ كه ميان پارسيان از دير زمان به عنوان عيد نوروز شناخته مى‌شود ـ نيز با فضيلت برشمرده شده است. در حديثى از امام صادق عليه السّلام آمده است كه نوروز از روزهاى ما است كه كه فارسى زبانان آن را حفظ كرده‌اند
[۶] (نوروز).
احكام: آداب مشترك اعياد عبارت‌اند از غسل كردن
[۷] پوشيدن پاكيزه‌ترين لباسها
[۸] خوش بو كردن خود
[۹] زيارت امام حسين عليه السّلام
[۱۰] دعا
[۱۱] صدقه دادن
[۱۲] توسعه دادن بر خانواده
[۱۳] خواندن نماز عيد در عيد فطر و قربان
[۱۴] ( نماز عيد) و نيز نمازهاى ويژه كه در عيد غدير
[۱۵] و نوروز
[۱۶] وارد شده است و روزه گرفتن در غير عيد فطر و قربان.
[۱۷] [۱۸] لسان العرب، واژه «عود»
[۱۹] وسائل الشيعة ۷/ ۳۸۱ ؛ بحار الانوار ۸۹/ ۲۷۶
[۲۰] وسائل الشيعة ۱۰/ ۴۶۲
[۲۱] بحار الانوار ۹۸/ ۳۵۱
[۲۲] روضة المتقين ۷/ ۳۴۹
[۲۳] بحار الانوار ۵۹/ ۹۲
[۲۴] جواهر الكلام ۵/ ۳۷
[۲۵] كنز العرفان ۱/ ۹۵
[۲۶] كتاب السرائر ۱/ ۳۱۸ ؛ وسائل الشيعة ۸/ ۱۷۲
[۲۷] منتهى المطلب ۱۳/ ۲۹۲
[۲۸] الرسائل العشر (حلّى)/ ۴۳۳
[۲۹] كلمة التقوى ۶ / ۱۶۹
[۳۰] الكافى فى الفقه/ ۱۵۳ و ۱۵۵ ؛ الانوار اللوامع ۱۰ قسم ۱ / ۸۸
[۳۱] العروة الوثقى ۳ / ۳۹۶
[۳۲] ۴۰۸
[۳۳] كشف الغطاء ۳/ ۲۸۸
[۳۴] بحار الانوار ۹۶ / ۲۶۷ ؛ مدارك العروة ۲۱ / ۳۳۸ ، ۳۴۵ و ۳۴۷ .
