غرق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَرَق (به فتح غین و راء) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای فرو رفتن در آب و
نعمت است، و
غَرْق (به فتح غین و سکون راء) به معنای شدّت به کار رفته است.
غَرَق:
(بر وزن فَرَس) فرو رفتن در آب و
نعمت است.
(حَتَّى إِذا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائِيلَ)،
«تا چون غرق او را دريافت گفت:
ايمان آوردم كه معبودى نيست جز آنكس كه
بنى اسرائيل به او ايمان آورده‌اند»،
(وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ)،
(و فرعونيان را غرق ساختيم)
.
تمام الفاظ اين ماده در
قرآن مجيد به معنى غرق در آب بكار رفته، جز
آيه زير:
(وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً • وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً)،
(سوگند به فرشتگانى كه روح مجرمان را از بدن‌هايشان به شدت برمى‌كشند • و فرشتگانى كه روح
مؤمنان را با مدارا و
نشاط مى‌گيرند)
غَرْقاً بر وزن فَلْس به معنى شدّت است.
گويند: «غَرَّقَ وَ أَغْرَقَ فِي الْقَوْسِ» يعنى:
كمان را به غايت شدت كشيد.
(غَرْقاً) صفت مصدر محذوف است، يعنى: «وَ النَّازِعَاتِ نَزْعاً غَرْقاً»،
قسم به كشندگان كشيدن شديد.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غرق"، ج۵، ص۹۴-۹۵.
