• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غرق (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




غَرَق (به فتح غین و راء) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای فرو رفتن در آب و نعمت است، و غَرْق (به فتح غین و سکون راء) به معنای شدّت به‌ کار رفته است.



غَرَق: (بر وزن فَرَس) فرو رفتن در آب و نعمت است.


(حَتَّى إِذا أَدْرَكَهُ‌ الْغَرَقُ‌ قالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائِيلَ‌)، «تا چون غرق او را دريافت گفت: ایمان آوردم كه معبودى نيست جز آنكس كه بنی اسرائیل به او ايمان آورده‌اند»، (وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ‌)، (و فرعونيان را غرق ساختيم).
تمام الفاظ اين ماده در قرآن مجید به معنى غرق در آب بكار رفته، جز آیه زير:
(وَ النَّازِعاتِ‌ غَرْقاً • وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً)، (سوگند به فرشتگانى كه روح مجرمان را از بدن‌هايشان به شدت برمى‌كشند • و فرشتگانى كه روح مؤمنان را با مدارا و نشاط مى‌گيرند) غَرْقاً بر وزن فَلْس به معنى شدّت است. گويند: «غَرَّقَ‌ وَ أَغْرَقَ‌ فِي الْقَوْسِ» يعنى: کمان را به غايت شدت كشيد.
(غَرْقاً) صفت مصدر محذوف است، يعنى: «وَ النَّازِعَاتِ نَزْعاً غَرْقاً»، قسم به كشندگان كشيدن شديد.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۹۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۵.    
۳. طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۵، ص۲۲۱.    
۴. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۱۱.    
۵. یونس/سوره۱۰، آیه۹۰.    
۶. بقره/سوره۲، آیه۵۰.    
۷. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۸.    
۸. نازعات/سوره۷۹، آیه۱-۲.    
۹. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۵۸۳.    
۱۰. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۱۲.    
۱۱. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۱۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غرق"، ج۵، ص۹۴-۹۵.    






جعبه ابزار