غرو (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَرْو (به فتح غین و سکون راء) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای چسبيدن است.
غَرْو:
چسبيدن است.
«غَرِيَ السَّمْنُ قَلْبَهُ غَرْواً: لَزِقَ بِهِ وَ غَطَّاهُ» پيه به قلبش چسبيد و آنرا پوشاند.
مجمع تصريح ميكند، كه اصل كلمه به معنى لصوق و چسبيدن است.
در
نهایه آمده: «فَكَأَنَّمَا يَغْرَى فِي صَدْرِى» گويا به سينه‌ام می‌چسبد.
(وَ مِنَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّا نَصارى أَخَذْنا مِيثاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنا بَيْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ ...)،
(و از كسانى كه مى‌گفتند: «ما
نصرانی و ياور
مسیح هستيم» نيز
پیمان گرفتيم؛ ولى آنها بخش مهمّى از آنچه را به آنان تذكر داده شده بود به دست فراموشى سپردند؛ از اين رو در ميان آنها، تا روز
قیامت، و پايان دنيا دشمنى و
کینه افكنديم)
، «أَغْرَيْنَا» بمعنى القاء و انداختن است بطوريكه بچسبد و جدا نشود. يعنى
دشمنی و كينه را تا قيامت ميان آنها انداختيم.
از
آیه روشن ميشود كه نصارى تا قيامت خواهند ماند حتى در زمان
حضرت ولی عصر (علیه‌السّلام) (به‌طور اقليّت)، و نيز پيوسته با هم دشمن خواهند بود. چون اختلاف مذهبى دارند و آن پيوسته موجب عداوت و كينه است.
(لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لا يُجاوِرُونَكَ فِيها إِلَّا قَلِيلًا)،
(اگر
منافقان و بيماردلان و آنها كه اخبار دروغ و شايعات بى‌اساس را در
مدینه پخش مى‌كنند دست برندارند، تو را بر ضدّ آنان مى‌شورانيم، سپس‌جز مدّت كوتاهى نمى‌توانند در كنار تو در اين شهر بمانند)
«اغراء» در آيه به معنى خواندن به اخذ شى‌ء است، با
تحریض و
ترغیب. گويند: «أَغْرَاهُ بِهِ: أَوْلَعَهُ بِهِ وَ حَضَّهُ عَلَيْهِ».
«مرجفون» به معنى شايعه پراكنان است،
كه با اخبار دروغ مردم را متزلزل می‌كنند. ظاهرا آيه درباره مردمان مزاحم به زنان و شايعه پراكنان است، يعنى: «اگر منافقان و مريض قلبان از مزاحمت زنان بس نكنند و اگر شايعه پراكنان از ارعاب دست بر ندارند تو را بر آنها بر می‌انگيزيم (و دستور اخراج يا قتلشان را به‌دست تو صادر می‌كنيم) سپس در مدينه جز اندكى با تو مجاورت نكنند (فقط فاصله دستور و اخراج يا
قتل را در مدينه می‌مانند)».
از اين
ماده فقط دو كلمه فوق در
قرآن وجود دارد.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غرو"، ج۵، ص۹۶.
