غلو (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غُلُوّ (به ضم غین و لام) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای تجاوز از حدّ و در اصل به معنى بالا آمدن و زياد شدن است.
غُلُوّ:
تجاوز از حدّ و در اصل به معنى بالا آمدن و زياد شدن است.
(قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ ...)،
«بگو اى
اهل کتاب در دينتان به ناحق غلوّ نكنيد».
ايضا
آیه:
(يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ وَلاَ تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقِّ ...)،
(اى اهل كتاب! در
دین خود، غلّو و زياده‌روى نكنيد؛ و درباره
خدا، غير از
حق نگوييد)،
مراد از غلوّ و گزافگوئى، پسر خدا خواندن
عیسی (علیه‌السّلام) است چنانكه ذيل آيه دوم در آن صريح است:
(سُبْحَانَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ) (او منزّه است كه فرزندى داشته باشد).
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غلو"، ج۵، ص۱۲۰.
