غلیظ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَليظ (به فتح غین) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم، به معنای سخت است.
غَليظ:
سخت است. «غَلُظَ الشَّي‌ءُ: اِشتَدَّ و قوي و صعب».
(وَ أَخَذْنَ مِنْكُمْ مِيثاقاً غَلِيظاً)،
«از شما
پیمانی محكم گرفته‌اند».
عذاب غليظ: يعنى عذاب سخت و شديد.
(وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ)،
«اگر خشن و سنگدل می‌بودى حتما از دور تو پراكنده می‌شدند».
(فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى عَلى سُوقِهِ)،
«محكم شد و بر ساقه‌هاى خود ايستاد».
(وَ لْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً)،
«در شما
خشونت و تندى احساس كنند».
غِلاظ: جمع غليظ است.
(عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ)،
«در آن
آتش فرشتگانى است سنگدل (بى‌رحم) يا تند رفتار و نيرومند».
شِداد: جمع شديد به معنى نيرومند است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غلیظ"، ج۵، ص۱۱۴-۱۱۵.
