غول (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَوْل (به فتح غین و سکون واو) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای
سردرد يا ضرر و
فساد است.
غَوْل:
سردرد یا ضرر و
فساد است.
طبرسی فرموده: غول فسادى كه بطور مخفى بر شى‌ء عارض شود.
اهل لغت آنرا سردرد،
مستی،
مشقّت و غيره گفته‌اند.
(لا فِيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ) آيه در وصف
شراب بهشتی است؛ ظاهرا مراد از «غَوْل» سردرد است.
(يُنْزَفُونَ) را
عاصم در اين آيه مجهول و در
سوره واقعة معلوم خوانده است. و آن چنانكه در «نزف» خواهد آمد به معنى مستى و زوال
عقل است.
معنى
آیه چنين ميشود: «در شراب بهشتى سر درد (يا ضرر و فساد) نيست و از آن مست نميشوند».
مؤيّد احتمال نگارنده
آیه ۱۹ واقعه است كه فرموده:
(لا يُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا يُنْزِفُونَ) يعنى: «از شراب بهشتى نه درد سر می‌گيرند و نه مست می‌شوند»؛ و اگر «غول» را اضرار و اهلاك بگيريم، با «
صداع» مخالف نخواهد بود، كه آن نيز ضرر است.
اين كلمه فقط يكبار در
قرآن بکار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غول"، ج۵، ص۱۳۱.
