• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غیبة (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: غیبت (اخلاق)، عناوین قاموس قرآن (جلد ۵).

غيبة (به کسر غین و سکون یاء) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای بدگوئى در پشت سر ديگرى است.


غيبة:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۳۷.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۷.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۳۵-۱۳۶.    
[۴] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۷، ص۲۸۹.    
بدگوئى در پشت سر ديگرى است.
آنچه در غياب شخص بدگوئى می‌شود، اگر در او باشد، آن غیبت است، و اگر در وى نباشد بهتان ناميده می‌شود،
[۵] طبرسی، مجمع البیان، ج۹، ص۲۰۵.    
[۶] مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۱۹۳.    
و اگر رو برو گفته شود آنرا شتم (فحش) گويند.
[۷] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۹۸.    

كلمه غيبت، اسم است، به معنى اِغْتياب و بدگوئى.
[۸] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۱، ص۱۹۶.    


(وَ لا يَغْتَبْ‌ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاً)
[۹] حجرات/سوره۴۹، آیه۱۲.    
«بعضى از شما از بعضى بدگوئى و غیبت نكند، آيا يكى از شما خوش دارد گوشت مرده برادرش را بخورد».
(ببینید: لحم (مفردات‌قرآن))


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۳۷.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۷.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۳۵-۱۳۶.    
۴. ↑ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۷، ص۲۸۹.    
۵. ↑ طبرسی، مجمع البیان، ج۹، ص۲۰۵.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۱۹۳.    
۷. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۹۸.    
۸. ↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۱، ص۱۹۶.    
۹. ↑ حجرات/سوره۴۹، آیه۱۲.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غیبة"، ج۵، ص۱۳۷.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات قرآنی | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار