فئه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فِئَة (به کسر فاء و فتح همزه) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای گروه و دسته است.
فِئَة:
گروه و دسته است.
در اقرب الموارد گفته: تاء آن عوض از ياء است كه اصل آن «فأى» است
و از كليات ابو البقاء نقل كرده: فئه جماعتى است كه در يارى بيكديگر رجوع كنند.
ناگفته نماند اين در صورتى است كه فئه را از «فى‌ء» بگيريم كه بمعنى رجوع است چنانكه راغب عقيده دارد.
(كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ) «چه بسا گروه كمى كه باذن خدا بر گروهى بسيار غلبه كرده است».
(قَدْ كانَ لَكُمْ آيَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتا فِئَةٌ تُقاتِلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ أُخْرى كافِرَةٌ ...) «براى شما در دو گروه كه با هم روبرو شدند آيتى بود، گروهى در راه خدا می‌جنگيد و گروه ديگر كافر بود».
(فَما لَكُمْ فِي الْمُنافِقِينَ فِئَتَيْنِ وَ اللَّهُ أَرْكَسَهُمْ بِما كَسَبُوا ...) (چرا درباره منافقين دو دسته شده‌ايد؟! ... در حالى‌كه خداوند به‌خاطر اعمالشان، افكار آنها را كاملًا وارونه كرده است).
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فئه"، ج۵، ص۱۴۴.
