فخر الدین عراقی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شیخ فخرالدین ابراهیم بن بزرجمهر بن عبدالغفار همدانی فراهانی و مشهور به عراقی از بزرگان تصوف و شاعران بلند پایهی
ایران در
قرن هفتم هجری است.
در ماخذها به تاریخ ولادتش اشاره نشده است؛ اما ظاهرا ولادت وی به سال ۶۱۰ ق در «کومجان» و یا «کمجان» از توابع
اراک کنونی اتفاق افتاد.
خاندان عراقی اهل
علم بوده‌اند، درباره ی کرامت‌های او روایت‌های مختلف دیده می‌شود که مولود اعتقاد پیروان و مریدان اوست؛ از آن جمله در احوال او نوشته‌اند که چون به هفده سالگی رسید، «بر جمله ی دانش‌ها از معقول و منقول مطلع شده بود و مستفید گشته تا چنان شد که در
شهر همدان در مدرسه ی شهرستان به افادت و دیگران در خدمتش به استفادت مشغول بودند.» اما گمان نمی‌رود که عراقی به چنین جامعیتی در علوم و فنون رسیده بوده باشد. آنچه دربارهی کیفیت خروج عراقی از دنیای قیل و قال و ورود او به عالم حال و تجرد در غالب ماخذها آمده است و به هفده سالگی او برمی گردد نیز باید افسانه‌ای باشد که بعدها به وسیله ی مریدان و پیروان او ساخته شده است. اما به هر حال این گونه افسانه‌ها که در احوال کسانی از قبیل
سنائی و
عطار و
مولوی و نظیرهای آنان می‌بینیم ما را به یک حقیقت راهبری می‌کند و آن اینکه عراقی در آغاز امر سرگرم تعلیم و تعلم علوم بود و سپس رخت از مدرسه به
خانقاه کشید. این تغییر حال در اوان شباب به او دست داد و بعد از آن به
هندوستان رفت و در مولتان به خانقاه شیخ
بهاءالدین زکریای مولتانی، موسس سلسله سهروردیان مولتان راه جست.
بعضی از تذکره نویسان عراقی را مرید مستقیم
شهاب الدین عمر سهروردی شمرده‌اند؛ اما جامع دیوان عراقی و نویسنده ی مقدمه‌ای آن که دوران زندگانیش نزدیک به عهد زندگانی عراقی بود، به این امر اشاره‌ای نکرده است. عراقی خرقه از بهاءالدین زکریا گرفت و بدین طریق در جزو مشایخ سلسله ی سهروردیه (شعبهی
هند) درآمد و چندی در مولتان به سر برد و از آنجا از راه
دریا به دیار
روم رفت و در قونیه به خدمت
شیخ صدرالدین قونوی و
جلال الدین مولوی و جمعی دیگر از بزرگان صوفیه رسید و شیخ خانقاه توقات شد و تا سال ۶۷۵ ق که پروانه به دستور آباقا به گونه‌ای دلخراش به قتل رسید. فخرالدین در توقات ماند و پس از آن به
مصر و از آنجا به
شام رفت.
وفات عراقی را در
محرم ۶۸۶ یا ذی القعده ی ۶۸۸ نوشته‌اند و ظاهرا او را پشت مزار
محی الدین ابن عربی واقع در دامنه ی
جبل صالحیه در دمشق به خاک سپردند؛ ولی اکنون اثری از مرقد او باقی نیست.
نرم افزار عرفان ۳، مرکز تحقیقات کامپیوتری نور.
