فرزندخوانده خام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فرزندخوانده به کسی گویند که به فرزندی گرفته شده است.
فرزندخوانده به کسی گویند که دیگری (غیر از پدر و مادر واقعی) او را به فرزندی پذیرفته باشد.
احکام مرتبط
احکام آن به مناسبت در باب عتق و نیز در پاسخ به استفتائات آمده است.
فرزندخوانده در جاهلیت
در دوره جاهلی (عصر قبل از بعثت) مرسوم بود که برخی خانواده‌ها کودکانی از غیر خانواده خود را به عنوان فرزند خویش برمی‌گزیدند
تَبَنّی و تمامی حقوق یک فرزند بر پدرش ـ از قبیل ارث بردن از یکدیگر، حرمت زن پدر بر فرزند و زن پسر بر پدر ـ را برای او منظور می‌کردند؛
فرزندخوانده در اسلام
لیکن اسلام این سنّت را برداشت (تفسیرالصافی، ج ۴، ص ۱۶۲ ـ ۱۶۳؛ المیزان، ج ۱۶، ص ۲۷۵) و قرآن کریم با صراحت آن را نفی کرد: «و ما جَعَلَ اَدعياءَكُم أبناءَكُم؛( احزاب: ۴ ) خداوند فرزندخوانده‌هاى شما را فرزندان (حقيقى) شما قرار نداده است». از این رو، فرزندی تنها از راه تولّد و رحم ثابت می‌شود و به فرزندی گرفتن دیگری، به گونه‌ای که آثار فرزند واقعی را بر آن مترتّب سازد، حرام است. (المبسوط ۶، ص ۵۱؛ المهذب البارع ۴، ص ۳۷؛ ارشاد السائل، ص ۱۱۴؛ منهاج الصالحین، سید محمدسعید حکیم، ج ۳، ص ۵۶.)
فهرست منابع:
(۱) تفسیرالصافی
(۲) المیزان
(۳) قرآن کریم؛
(۴) المبسوط
(۵) المهذب البارع
(۶) ارشاد السائل
(۷) منهاج الصالحین، سید محمدسعید حکیم
