فَصْح (به فتح فاء و سکون صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای بيان كننده مقصود و خالى از تعقید در کلام است. از مشتقات این واژه در آیات قرآنأَفْصَح (به فتح الف و صاد و سکون فاء) به معنای فصيح‌تر می‌باشد و فقط يكبار در كلام الله آمده است.
بيان كننده مقصود و خالى از تعقید در کلام است. «أَفْصَحَ عن مراده اظهره». فصيح كسى است كه كلامش بيان كننده مقصود و خالى از تعقيد باشد. فصاحة به معنى بيان و خلوص كلام از تعقيد است.
يعنى: «برادرم هارون در سخن گفتن از من فصيح‌تر است و می‌تواند سخن را بهتر از من ادا كند». اين آیه دلالت بر لکنت زبانموسی (علیه‌السّلام) ندارد؛ رجوع شود به «عقد» ذيل آيه (وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي)
