فطر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَطْر (به فتح فاء و سکون طاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شكافتن و شكاف است. مواردى از آن در «
نهج البلاغه» آمده است.
فَطْر به معنای شكافتن و شكاف است.
تفطّر و
انفطار: شكافته شدن، آفريدن و آفرينش به همين مناسبت است.
«
اصل الفطر: الشقّ»
راغب در
مفردات فطر را شكافتن از طول میداند.
درباره خدا فرموده:
«فَطَرَ الْخَلاَئِقَ بِقُدْرَتِهِ وَ نَشَرَ الرِّیَاحَ بِرَحْمَتِهِ» «به
قدرت كامله خود مردم را آفريده و به
رحمت و عطوفت خود بادها را پراكنده است»
(شرح‌های خطبه:
)
افطار روزه يعنى شكستن روزه است،
«وَ صَلُّوا بِهِمُ الْمَغْرِبَ حِینَ یُفْطِرُ الصَّائِمُ» «نماز مغرب را برايشان موقعى انجام دهيد كه روزه دار افطار مى‌كند»
(شرح‌های نامه:
)
از این ماده چند مورد در «نهج» آمده است.
•
بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فطر »، ج۲، ص۸۲۰.
