فلک (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَلَک (به فتح فاء و لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مدار كواكب است.
این واژه فقط سه بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
فَلَک مدار كواكب است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امیرالمومنین (علیه‌السلام) در خطبه ای میفرماید:
«وَ أَجْرَی فِیهَا سِرَاجاً مُسْتَطِیراً وَ قَمَراً مُنِیراً فِی فَلَکٍ دَائِرٍ وَ سَقْفٍ سَائِرٍ وَ رَقِیمٍ مَائِرٍ.» «در آسمان چراغى پر نور (خورشيد) و ماهى تابان به حركت آورد در مدارى متحرک و در آسمانى و سقفى جارى و آسمانى پر ستاره.»
(شرح‌های خطبه:
)
امام علی (علیه‌السلام) در وصف خودشان فرموده اند:
«اللَّهِ لَوْ أُعْطِیتُ الْأَقَالِیمَ السَّبْعَهَ بِمَا تَحْتَ أَفْلاَکِهَا عَلَی أَنْ أَعْصِیَ اللَّهَ فِی نَمْلَهٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِیرَهٍ مَا فَعَلْتُهُ» «به
خدا سوگند! اگر
اقلیمهای هفت‌گانه با آنچه در زير آسمان‌هاست به من دهند كه خداوند را با گرفتن پوست جوى از دهان مورچه‌اى نافرمانى كنم، هرگز نخواهم كرد»
(شرح‌های خطبه:
)
از این ماده سه مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فلک »، ج۲، ص۸۲۹.
