فَنَد (به فتح فاء و نون) از واژگان قرآن کریم به معنای كم عقلى است. از مشتقات این واژه در آیات قرآنتَفْنيد (به فتح تاء و سکون فاء) آن است كه كم عقلى و ضعف رأى را به كسى نسبت دهى؛ اين لفظ در قرآن مجيد فقط يكبار آمده است. در نهج البلاغهفِنْد (به كسر فاء و سكون نون) به معنای كوه بزرگ به کار رفته است.
«پدرشان (یعقوب (علیه‌السّلام)) گفت: من بوى یوسف را استشمام می‌كنم، اگر در اشتباهم نشماريد، و سفيهم ندانيد». يعنى اگر نگوئيد كه سفیه شده و كم عقل گرديده است.
