فؤاد یکی از واژگان نهج البلاغه به معنای قلب است. وجه تسمیه آن به قلب، به دلیل وجود توّقد و دلسوزی در آن است. به قولی دیگر، علت این نامگذاری، تاثر و تحوّل قلب است، چرا که فاد به معنی حرکت و تحریک نیز آمده است.
«فاد» به معنی حرکت و تحریک نیز آمده است؛ مواردی از آن در «نهج‌البلاغه» آمده است، درباره رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرموده: «قد صرفت نحوه افئدة الابرار و ثنیت الیه ازّمة الابصار»
