هرگاه نخل یا درخت دیگری بین دو نفر یا بیشتر مشترک باشد، یکی از آنان می‌تواند سهام بقیه را از محصول پس از تخمین در مقابل مقداری معلوم تقبل نماید.
مثل این‌که پس از تخمین مقدار میوهباغ یکی از شریکین به دیگری گوید سهم خود را مثلا به ده خروار به تو واگذار نمودم و دیگری بگوید قبول کردم.
در متون فقهیامامیه از این معاوضه به «قباله» تعبیر شده است.
برخی از فقهاء این نوع معامله را نوعی صلح دانسته اند.
لیکن محققین معتقدند که آن معامله‌ای است مخصوص و مستقل غیر صلح و بیع و لذا صحت آن مشروط به شرائط خاصه بیع و صلح نمی‌باشد.
