قرء - به ضم قاف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قُرْء (به ضم قاف و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای وقت معلوم است و بر طهر و حیض هر دو اطلاق می‌شود.
قُرْء:
وقت معلوم است و بر طهر و حیض هر دو اطلاق می‌شود؛ گفته‌اند آن از اضداد است. قُروء جمع قُرْء است.
ابن اثیر در نهایه می‌گوید: قُرْء از اضداد است، بر طهر اطلاق می‌شود و آن قول شافعی و اهل حجاز است و بر حیض اطلاق می‌شود و آن مذهب ابوحنیفه و اهل عراق می‌باشد، اصل قرء به معنی وقت معلوم است لذا به طهر و حیض اطلاق شده زیرا هر یکی را وقتی هست.
(وَ الْمُطَلَّقاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِاَنْفُسِهِنَّ ثَلاثَةَ قُرُوءٍ... ) (زنان مطلّقه، بايد تا سه مرتبه عادت ماهانه ديدن و پاك شدن انتظار بكشند و عدّه نگه دارند)
مراد از قروء در آیه شریفه نزد ما امامیّه طهرها است، چنانکه طبرسی (رحمه‌اللّه) در مجمع و جوامع الجامع تصریح کرده است، قول زید بن ثابت، ابن عمر، مالک، شافعی و اهل مدینه نیز چنین است،
ولی دیگران آن را حیض گفته‌اند و دلیلشان حدیثی است که در نهایه نقل شده که رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) به زنی فرمود:
«دَعِی الصَّلَوةَ اَیَّامَ اَقْرَائِکِ».
در این حدیث مراد از قرء حیض است. این حدیث در مجمع نیز آمده است.
و نیز اهل سنت از علی (علیه‌السّلام) نقل کرده‌اند که فرمود:
«اِنَ الْقُرْءَ الْحَیْضُ».
در المیزان فرموده: علی هذا اظهر آنست که به معنی طهر باشد زیرا آن حالت جمع شدن خون (در شکم زن) است و بعد در حیض استعمال شده زیرا آن حالت بیرون ریختن بعد از جمع است (انتهی).
در تفسیر عیّاشی از زراره از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل شده: «اَقْراء طهرهاست» و فرمود: «قُرْء ما بین دو حیض است»،
«الْاَقْرَاءُ هِیَ الْاَطْهَارُ وَ قَالَ: الْقُرْءُ مَا بَیْنَ الْحَیْضَتَیْنِ».
در مجمع و تفسیر عیاشی از زراره نقل شده، گوید: از ربیعة الرای شنیدم می‌گفت: رای من آنست اَقرائی که خدا در قرآن فرموده طهراند ما بین دو حیض و حیض مراد نیست. گوید: محضر حضرت باقر (علیه‌السّلام) وارد شده قول ربیعه را نقل کردم، فرمود: دروغ می‌گوید رای خودش نیست از علی (علیه‌السّلام) به وی رسیده است. گفتم: اصلحک اللّه! آیا علی (علیه‌السّلام) چنین می‌فرمود؟ فرمود: آری می‌فرمود قرء طهر است. زن خون را در آن حال در شکم جمع می‌کند و چون حائض گردید بیرون می‌ریزد. گفتم: اصلحک اللّه! مردی در حال طهر طلاق داده بدون جماع با دو شاهد عادل، فرمود: چون زن به حیض سوم داخل شود عده‌اش منقضی است، شوهران بر او حلال‌اند، گفتم: اهل عراق روایت می‌کنند از علی (علیه‌السّلام) که می‌گفته، تا از حیض سوم غسل نکرده مرد می‌تواند رجوع کند؟ فرمود: دروغ می‌گویند، فرمود: علی (علیه‌السّلام) می‌فرمود: چون خون حیض سوّم را دید عده‌اش تمام است. (ترجمه از تفسیر عیاشی
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "قرء"، ج۵، ص۲۶۱-۲۶۲.
