• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرع (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




قَرْع (به فتح قاف و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای کوفتن چیزی بر چیزی است. از مشتقات این واژه در آیات قرآن قارِعه (به کسر راء) به معنای زننده و کوبنده‌ است.



قَرْع: کوفتن چیزی بر چیزی می‌باشد. قارِعه: زننده و کوبنده‌ است.


(وَ لا یَزالُ الَّذِینَ کَفَرُوا تُصِیبُهُمْ بِما صَنَعُوا قارِعَةٌ اَوْ تَحُلُّ قَرِیباً مِنْ دارِهِمْ حَتَّی یَاْتِیَ وَعْدُ اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ لا یُخْلِفُ الْمِیعادَ) مراد از قارعه حادثه کوبنده و خرد کننده است، یعنی: «پیوسته بر کفّار در اثر اعمالشان واقعه کوبنده می‌رسد و هلاکشان می‌کند و یا در کنار ولایتشان نازل می‌شود و آنها را به وحشت می‌اندازد، در این وضع خواهند بود تا مدّتشان سر آید و وعده خدا انجام پذیرد».
(الْقارِعَةُ • مَا الْقارِعَةُ • وَ ما اَدْراکَ مَا الْقارِعَةُ) (آن حادثه كوبنده، و چه حادثه كوبنده‌اى! و تو چه مى‌دانى كه حادثه كوبنده چيست؟). قیامت از آن قارعه نامیده شده که کوبنده عجیبی است و همه چیز و حتی زمین و کوه‌ها را می‌کوبد، (وَ حُمِلَتِ الْاَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُکَّتا دَکَّةً واحِدَةً) زمین و كوه‌ها از جا برداشته شوند و يكباره در هم كوبيده و متلاشى گردند).
تامل کنید در سایر آیات وقوع قیامت، در آیه‌: (کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ) (قوم «ثمود» و «عاد» عذاب كوبنده الهى را انكار كردند و نتيجه شومش را ديدند). ظاهرا مراد بلائی است که هود و صالح (علیهما‌السّلام) خبر می‌دادند و آنها انکار می‌کردند، بالاخره باد صرصر، عاد را و صاعقه، ثمود را از بین برد. بنا بر این قارعه در آیه به معنی قیامت نیست.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۳۰۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۶۶.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۷۷.    
۴. رعد/سوره۱۳، آیه۳۱.    
۵. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۶۱.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۹۴.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۵۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۷۰.    
۹. قارعة/سوره۱۰۱، آیه۱-۳.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۰۰.    
۱۱. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۸.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۹۵.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۰۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۴۶.    
۱۵. حاقة/سوره۶۹، آیه۱۴.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۷.    
۱۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۹۷.    
۱۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۶۳.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۲۰.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۲۷۰.    
۲۱. حاقة/سوره۶۹، آیه۴.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۶.    
۲۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۹۲.    
۲۴. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۵۴.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۱۶.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۲۵۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "قرع"، ج۵، ص۳۰۸.    






جعبه ابزار