• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قطع متعارف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



قطع به حکم شرعی از راه‌های متعارف را قطع متعارف گویند.



قطع متعارف، قطع به حکم شرعی واقعی است که از راه‌ها و اسباب متعارف و مورد قبول شرع و عقلا برای مکلفِ متعارف به دست می‌آید.


نوع مردم و بیشتر عقلا معمولا از راه‌های عادی به چیزی قطع پیدا می‌کنند؛ برای مثال، از راه نص کتاب، خبر متواتر، اجماع محصل و یا قراین قطع آور، به قطع می‌رسند؛ به چنین قطعی، قطع متعارف می‌گویند؛ به خلاف قطع قَطّاع و قطع وسواس.


حجیت قطع متعارف ذاتی است و احتیاج به دلیل و برهان نداشته و نزد همگان پذیرفته شده است.
[۲] محمدی، علی، شرح رسائل، ج۱، ص۸۳.
[۳] ملکی، حبیب الله، تلخیص الاصول، ص۱۵۱.



۱. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۲۶۷.    
۲. محمدی، علی، شرح رسائل، ج۱، ص۸۳.
۳. ملکی، حبیب الله، تلخیص الاصول، ص۱۵۱.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «قطع متعارف».



جعبه ابزار