قَلْبٍ سَلِیم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَلْبٍ سَلِیم: (جآءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَليمٍ) مفسران براى
«قَلْبٍ سَلِیم» تفسيرهاى متعددى بيان كرده‌اند كه هر كدام به يكى از ابعاد آن اشاره مى‌كند:
قلبى كه پاک از شرک باشد.
قلبى كه خالص از معاصى و كينه و نفاق بوده باشد.
قلبى، كه از عشق دنيا تهى باشد كه حب دنيا سرچشمه همه خطاها است و بالاخره
قلبى كه جز خدا در آن نباشد.
(إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ) (به خاطر بياور هنگامى را كه با قلبى سليم به پيشگاه پروردگارش آمد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از قلب سليم آن قلبى است كه از هر چيزى كه مضر به تصديق و ايمان به خداى سبحان است خالى باشد، از قبيل شرک جلى و خفى، اخلاق زشت و آثار گناه و هر گونه تعلقى كه به غير خدا باشد و انسان جذب آن شود و باعث شود كه صفاى توجه به سوى خدا مختل گردد. از اينجا روشن مى‌شود كه مراد از قلب سليم آن قلبى است كه هيچ تعلقى به غير از خدا نداشته باشد، ولى بعضى گفته‌اند: معنايش قلب سالم از شرک است.
ممكن است اين گفتار را به نحوى توجيه كنيم كه به همان معنا كه ما ذكر كرديم برگشت مى‌كند. بعضى ديگر گفته‌اند: مراد قلب اندوهناک است
ولى اين ديگر قابل توجيه نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَلْبٍ سَلِیم»، ص۴۴۶.
