• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قیام (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





قیام: (فَاذْكُرُوا اللَّهَ قِياماً)
«قیام» هم معناى مصدرى دارد (يعنى ايستادن) و هم جمع «قائم» است (يعنى ايستادگان) و «قيام» در جمله‌ (قُمِ اللَّيْلَ) به معناى برخاستن در مقابل خوابيدن است، نه فقط روى پا ايستادن است.



ترجمه و تفاسیر مرتبط با قیام:

۱.۱ - آیه۱۰۳ سوره نساء

(فَاِذَا قَضَیْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْکُرُواْ اللّهَ قِیَامًا وَ قُعُودًا وَ عَلَی جُنُوبِکُمْ فَاِذَا اطْمَاْنَنتُمْ فَاَقِیمُواْ الصَّلاَةَ اِنَّ الصَّلاَةَ کَانَتْ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ کِتَابًا مَّوْقُوتًا) (و هنگامی که نماز را به پایان رساندید، خدا را یاد کنید؛ ایستاده و نشسته و در حالی که به پهلو خوابیده‌اید و هرگاه آرامش یافتید و حالت ترس زایل گشت، نماز را به طور معمول بر پا دارید، زیرا نماز برای مؤمنان وظیفه‌ای است ثابت و دارای اوقات معین.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: دو کلمه قیام و قعود هم ممکن است جمع قائم و قاعد باشند و هم اینکه مصدر باشند و در هر حال در این آیه شریفه حال از ذکر خدایند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه۲ سوره مزمل

(قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا) (شب را، جز كمى، به پاخيز.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از قيام در ليل قيام در شب براى نماز است، پس كلمه ليل مفعول فيه است، كه مجازا مفعول به واقع شده، مثل اينكه مى‌گويند: دخلت الدار -داخل شدم خانه را- كه حقيقتش دخلت فى الدار -داخل شدم در خانه- است. بعضى‌ گفته‌اند: معمول قم در تقدير است و كلمه ليل به خاطر ظرفيت منصوب شده و تقدير كلام قم الى الصلاة فى الليل است،و جمله الا قليلا استثنا از كلمه ليل است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. نساء/سوره۴، آیه۱۰۳.    
۲. مزمل/سوره۷۳، آیه۲.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۹۰.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۴۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۴، ص۱۳۷-۱۳۸.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۱۷۲.    
۷. نساء/سوره۴، آیه۱۰۳.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۹۵.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۱۰۰.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۶۲.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۲۳.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۵۸.    
۱۳. مزمل/سوره۷۳، آیه۲.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۴.    
۱۵. اسماعیل حقی، روح البیان، ج۱۰، ص۲۰۴.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۹۵.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۶۰-۶۱.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۱.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۶۸.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قیام»، ص۴۴۹.    






جعبه ابزار