قیلوله (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قیلوله به معنای خواب نیمروز است.
از آن در باب
صلات و
صوم نام برده‌اند.
قیلوله در لغت به خواب نیمروز (هنگام ظهر) معنا شده است.
برخی لغویان آن را به استراحت نیمروز - هرچند بدون خوابیدن - تعریف کرده‌اند.
بعضی فقها قیلوله را به خواب نزدیک به ظهر تعریف کرده‌اند.
از بعضی
روایات استفاده می‌شود که خواب بین
نماز ظهر و عصر نیز قیلوله به شمار می‌رود.
خواب قیلوله، بویژه برای روزه‌دار
مستحب و بر حسب آنچه در روایات آمده است، فرد را بر قیام در شب برای عبادت کمک و حافظۀ او را تقویت می‌کند.
به گفتۀ برخی، جایز نیست مولا بردۀ خویش را افزون بر توانش به کار گمارد، از این‌رو، چنانچه در روز او را به کار گیرد، لازم است در شب به او استراحت دهد و یا به عکس. و نیز در تابستان، هنگام قیلوله او را به کار نگیرد.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۷۲۰.
