• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لحم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




لَحْم (به فتح لام و سکون حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای گوشت است و جمع آن در قرآن به صورت لُحوم آمده است.



لَحْم: گوشت است.


(وَ مِنْ کُلٍّ تَاْکُلُونَ‌ لَحْماً طَرِیًّا) «و از هر دو گوشت تازه می‌خورید».

۲.۱ - لحوم

جمع آن لُحوم است‌: (لَنْ یَنالَ اللَّهَ‌ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها) (نه گوشت‌هاى آنها و نه خون‌هاى آنها، هرگز به خدا نمى‌رسد) و نیز لِحام و لُحْمان آمده ولی در قرآن یافته نیست.

۲.۲ - گوشت خوک

از جمله گوشت‌های حرام در قرآن گوشت خوک است‌: (اِنَّما حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ‌ الْخِنْزِیرِ...) (خداوند، تنها مردار، خون، گوشت خوك و حيوانى كه با نام غير خدا ذبح شده، بر شما حرام كرده است)

۲.۳ - واقعیت غیبت

(وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً اَ یُحِبُّ اَحَدُکُمْ اَنْ یَاْکُلَ‌ لَحْمَ‌ اَخِیهِ مَیْتاً...) (و هيچ يك از شما ديگرى را غیبت نكند، آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟) در این آیه روشن شده که غیبت به حکم خوردن گوشت مرده برادر است، تشبیه به مرده ظاهرا از جهت غیاب طرف و تشبیه به خوردن گوشتش به نظر می‌آید برای آنست که احترام مغتاب و مورد اطمینان بودنش را از بین می‌برد گوئی گوشت او را خورده و فقط استخوان را از او باقی گذاشته است.
به موجب اخبار، واقعیّت غیبت همین است و در آخرت نیز به همان شکل مجسّم خواهد شد. در مستدرک، کتاب حجّ، باب غیبت از قطب راوندی نقل شده: رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) در شب معراج قومی را دید که جیفه‌ها می‌خورند فرمود: ‌ای جبرئیل اینها کدام کسانند؟ گفت: آنان که گوشت‌های مردم را می‌خورند.
در مجمع و جوامع الجامع روایت شده: ابوبکر و عمر، سلمان را محضر رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرستادند تا طعامی بیاورد، حضرت به خازنش اسامه حواله کرد، اسامه گفت: چیزی در اختیار من نیست. سلمان پیش آن‌دو برگشت، گفتند: اسامه بخل کرده و اگر سلمان را به چاه پر آبی بفرستیم آبش فرو رود. چون ابوبکر و عمر نزد آن حضرت آمدند، فرمود: چرا سبزی گوشت را در دهان شما می‌بینم؟ گفتند: یا رسول اللّه ما امروز گوشت نخورده‌ایم! فرمود: گوشت سلمان و اسامه را می‌خوردید، پس آیه فوق نازل شد.
نظیر این روایت به دو طریق از درّ منثور در المیزان نقل شده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۸۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۳۷.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۶۱.    
۴. فاطر/سوره۳۵، آیه۱۲.    
۵. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۶.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۴.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۳۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۱۷.    
۹. حجّ/سوره۲۲، آیه۳۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۶.    
۱۱. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۷۵.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۳۰.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۳۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۲۱۸.    
۱۵. نحل/سوره۱۶، آیه۱۱۵.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۸۰.    
۱۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۶۵.    
۱۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۵۲۵.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۰۱.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۶۳.    
۲۱. حجرات/سوره۴۹، آیه۱۲.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۱۷.    
۲۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۲۳.    
۲۴. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۴۸۴.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۰۶.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۲۱.    
۲۷. محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج۹، ص۱۲۵.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۰۳.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۱۲.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، جوامع الجامع، ج۳، ص۴۰۸.    
۳۱. سیوطی، عبدالرحمن، الدر المنثور، ج۷، ص۵۷۰.    
۳۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۳۲.    
۳۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۴۹۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لحم"، ج۶، ص۱۸۴.    






جعبه ابزار