لزوم تبعیت رهبر از منتخب مردم (روحانی، حسن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وز نوزدهم ماه مبارک رمضان روزی است که به نام مولای ما علی بن ابیطالب(ع) است و همه افتخار ما این است که پیرو آن حضرت باشیم؛ یا علی انت و شیعتک هم الفائزون؛ هرکس پیرو راه علی بن ابیطالب(ع) باشد، حتماً فائز و رستگار خواهد بود.
همه زندگی امیرالمؤمنین برای ما درس است. من به یکی دو نکته اشاره می کنم و بعد هم چند جمله ای راجع به دو بخش علم و دانش و فناوری و بهداشت و درمان و سلامت جامعه می گویم.
حکومت مولای ما امیرالمؤمنین دورانی بسیار کوتاه و کمتر از پنج سال بود. امیرالمؤمنین در سال ۳۵ هجری به خلافت رسیدند و اداره جامعه اسلامی را به دست گرفتند و در سال ۴۰ به شهادت رسیدند. دوران حکومت امیرالمؤمنین تقریباً چهار سال و ۹ ماه طول کشید؛ از ذی الحجه سال ۳۵ که ماه آخر سال قمری است تا رمضان سال ۴۰ هجری. این دوره بسیار کوتاه بود و پایانش به شهادت امیرالمؤمنین به دست فردی منجرشد که بیشترین احسان را از امیرالمؤمنین دیده بود و بارها عظمت امیرالمؤمنین را در زندگی خود لمس کرده بود.
دوران حکومت امیرالمؤمنین برای ما درس های فراوانی دارد. اولین نکته ای که من می خواهم اشاره کنم این است که حکومت امیرالمؤمنین با خواست و اصرار مردم تشکیل شد.
این نکته مهمی است؛ حتی فرمود:
«دعونی و التمسوا غیری؛ فانا مستقبلون امراً له وجوه و الوان». فرمود علی بن ابیطالب را رها کنید و به دنبال کس دیگری بروید. گفت اگر من سر کار بیایم حکومت عدل من بر شما گران خواهد آمد، به دنبال فرد دیگری بروید و شخص دیگری حکومت را در دست بگیرد. و گفت اگر شما مردم حاکم دیگری را انتخاب بکنید، و
«لعلی اسمعکم و اطوعکم لمن ولیتموه امرکم» ، فرمود اگر شخص دیگری را انتخاب بکنید که او ولایت امر را بر عهده بگیرد، من از همه شنواتر و مطیع‌ترخواهم بود. من از آن فردی که شما مردم برمی‌گزینید اطاعت می‌کنم.
مسئله خیلی مهمی است. ظاهراً ما از لب و مغز اسلام خیلی فاصله گرفته ایم. امیرالمؤمنین مبنای ولایت و حکومت را نظر و انتخاب مردم می داند؛ لمن ولیتموه امرکم؛ گفت هرکسی را که شما به عنوان ولی خود و رهبر جامعه برگزینید، من هم از او اطاعت می کنم از او می شنوم و (فرمان او را) اجرا می‌کنم.
انتخابات و آرای مردمی که ما امروز به دنبال آن هستیم، پیروی از تفکر غرب نیست . رأی و نظر مردم هدیه دنیای غرب بعد از رنساس برای ما نیست. ما دارای مذهب، دین و مرامی هستیم که در آن امیرالمؤمنین مبنای حکومت و فرمانروایی را رأی، خواست و آراء مردم می داند.
بحمدالله در این انتخابات شکوهمند بهار ۹۶ عظمت ملی خود را به جهانیان نشان دادیم. من کمتر سراغ دارم – حالا شماها استاد و عالم و قاعدتاً مطلع تر هستید – در دنیای دموکراسی امروز که مردم همه حرفشان را در دوران انتخابات با صدای بلند بزنند. بله، در سایر کشورها، احزاب مختلف و شخصیت های سیاسی نظراتشان را برای مردم اعلام می کنند و مردم هم یکی را انتخاب می کنند و برمی گزینند.
اما اینکه در اجتماعات بزرگ، مهم ترین مسائل اجتماعی و سیاسی و خواست و مطالبات خود را با صدای رسا اعلام کنند، این جزو افتخارات انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ماست که امام (ره) عزیز و بزرگوار برای ما به ارث گذاشت و مقام معظم رهبری هم همان راه امام (ره) را ادامه می دهد.
این صدای رسای ملت برای ما بسیار مهم بود. به نظر من افتخار بزرگی برای ما بود. انتخابات های گذشته هم پرافتخار بوده اند، ولی این بار حضور مردم شکوهمندتر بود. اگر می شد که صندوق ها تا ساعت دو یا سه نیمه شب باز باشد شما ببینید مردم چه می کردند. صف های طولانی هنوز ادامه داشت. یکی از رأی دهندگان گفت وقتی می خواستند در را ببندند، خانمی اشک می ریخت و می گفت من بیش از سه ساعت است که در صف ایستاده ام، به من هم اجازه بدهید که داخل بیایم، گفتند نمی شود، همین تعدادی که هست در بسته بشود و معلوم نیست که ما بتوانیم از اینها هم رأی بگیریم. چون رأس ساعت ۱۲ تعطیل می کنیم. البته خوب بوده، مثل اینکه الحمدلله این دفعه به قانون زیادتر احترام گذاشتند! در بقیه انتخابات ها بعد از ساعت ۱۲ هم هرکسی که کنار صندوق رأی بود رأی می داد. ان شاء الله که خیر است. به هر حال این طور مقدر شد.
سخنرانی در ضیافت افطار با جمعی از اساتید و پزشکان، خرداد ۱۳۹۶، مرکز بررسیهای استراتژیک رییس جمهوری
