• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لفح (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




لَفْح (به فتح لام و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای سوزاندن است. این واژه فقط یک بار در قرآن ذکر شده است.



لَفْح: سوزاندن است.
گویند: «لفحته النّار» یعنی آتش او را سوزاند.
در اقرب از اصمعی نقل شده باد گرمی که به کسی برسد لَفْح است و باد خنک نَفْح. و از ابن اعرابی نقل کرده: «اللَّفْحُ لِکُلِّ حَرٍّ وَ النَّفْحُ لِکُلِّ بارِدٍ».


(تَلْفَحُ‌ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِیها کالِحُونَ‌) معنی آیه: «می‌زند آتش به چهره‌هایشان و آنها در آتش زشت منظرانند». (نعوذ باللّه)


این کلمه فقط یک بار در قرآن ذکر شده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۹۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۴۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۸.    
۴. فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۴۷.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۷۱.    
۶. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۴.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۶۹.    
۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۹۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۹۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۸۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لفح"، ج۶، ص۱۹۷.    






جعبه ابزار