لقاء اللَّه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لِقاءِ رَبِّهِمْ:(بِلِقآءِ رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ) تعبير به
«لِقاءِ رَبِّهِمْ»، اشاره به قيامت و رستاخيز است،
كه در آن‌جا حجاب‌ها كنار مى‌رود و
انسان با شهود باطنى
خدا را به عظمت مى‌شناسد.
(أَوَ لَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنفُسِهِمْ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاء رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ) (آيا آنان با خود نينديشيدند كه
خداوند، آسمان‌ها و زمين و آن‌چه را ميان آن دو است جز به حق و در جهت هدف مهمى و براى زمان معيّنى نيافريده است؟! ولى بسيارى از مردم رستاخيز و لقاى
پروردگارشان را منكرند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از لقاء اللَّه همان بازگشت به سوى او در معاد است، و اگر آن را ديدار خوانده، براى اين است كه كفر آنان را شگفت‌آورتر سازد، و بفهماند كه چطور ممكن است از ناحيه خدا آغاز گردند، ولى سرانجامشان به سوى او نباشد، و به همين جهت مطلب را با كلمه ان تاكيد كرد تا اشاره كرده باشد به اينكه كفر به معاد فى نفسه چيزى است كه قابل قبول نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «لِقاءِ رَبِّهِمْ»، ص۴۸۵.
