• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

متّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




مَتّ (به فتح میم و تاء مشدد) از واژگان نهج البلاغه به معنای توسّل و رسيدن است. این کلمه فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.



مَتّ (مثل عقل) به معنای توسّل و رسيدن است. گويند: «متّ الى فلان بقرابه: و صل اليه و توسّل»


درباره طلحه و زبیر فرمود: ««كلّ واحد منها يرجو الامر له و يعطفه عليه دون صاحبه لا يمتّان الى الله بحبل و لا يمدّان اليه بسبب كلّ واحد منها حامل ضبّ لصاحبه»» یعنی «هر يكى از آن دو حکومت را براى خود مى‌خواهد و آن را به سوى خود مى‌كشد در نیّت خود با ريسمانى به خدا وصل نمى‌شوند و وسيله‌اى به طرف خدا دراز نمى‌كنند، هر يک از آن دو نسبت به رفيقش کینه دارد.»


این کلمه فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۵۹.    
۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۳۷۰.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۱۶، خطبه ۱۴۸.    
۴. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۱۰۹.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه، -ط مطبعه الاستقامه، ص۴۴، خطبه ۱۴۴.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۶، خطبه ۱۴۸.    
۷. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۱۶، خطبه ۱۴۸.    



قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «متت»، ج۲، ص۹۵۹.    






جعبه ابزار