مجد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَجْد (به فتح میم و سکون جیم) از
واژگان قرآن کریم به معنای بزرگواری است. از مشقات آن در
قرآن،
مَجِید (به فتح میم و کسر جیم) به معنای بزرگوار است.
مجيد چهار بار در كلام اللّه به كار رفته است.
مَجْد به معنای بزرگوارى است. در
قاموس گويد: «المجد نيل الشّرف و الكرم.»
در
مفردات آمده «المجد: السّعة فى الكرم و الجلال.»
در
اقرب الموارد گفته: «المجد: العزّ و الرّفعة.»
ناگفته نماند مجد آن بزرگوارى است كه از كثرت خير و فضل ناشى می‌شود. زيرا اصل مجد چنان كه در اقرب الموارد تصريح شده به معنى كثرت است.
راغب گويد: «مجدت الابل» آن گاه گويند كه شتر در چراگاه وسيع و كثير العلف قرار گيرد و نيز گويد خدا را در اثر كثرت فضل مجيد گويند. (نقل به معنى).
(رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ) «رحمت خدا و بركاتش بر شما
اهل بیت است كه او پسنديده و بزرگوار است.»
(ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ) (ق، سوگند به
قرآن مجید كه
قیامت و
رستاخیز حق است.)
(بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ) (فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ) (بلكه قرآن با عظمت است، كه در
لوح محفوظ جاى دارد.)
مجيد بودن قرآن در اثر كثرت خيرات و بركات آن است.
مجيد چهار بار در كلام اللّه به كار رفته است که دو بار در وصف خدا و دو بار در وصف قرآن آمده است.
•
قرشی بنایی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مجد»، ج۶، ص۲۳۸-۲۳۹.
