• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محمد بن آدم هروی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: محمد بن آدم هروی


محمد بن آدم هروی (م ۴۱۴ هـ.ق) از ادیبان، نحویان و متکلمان برجسته بود.
او فقه را نزد قضات بزرگ آموخت و در علوم ادبی، شرح اشعار و تفسیر متون عربی سرآمد بود.
با وجود شنیدن احادیث بسیار، به دلیل اشتغال به ادبیات، کمتر به نقل آن‌ها پرداخت.
از آثار او می‌توان به شرح اصلاح المنطق و شرح دیوان المتنبی اشاره کرد.
وی به طور ناگهانی درگذشت و سال وفاتش را برخی ۴۱۴ (هجری قمری) و برخی ۴۲۴ (هجری قمری) ذکر کرده‌اند.


ابوالمظفر محمد بن آدم بن کمال هروی نیشابوری
[۱] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۲] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ج۳، ص۱۴۹۸.    
[۳] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
[۴] صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
[۵] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۶] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۷] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۶۷.    
[۸] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
[۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
[۱۰] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
[۱۱] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
[۱۲] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    
در هرات متولد شد.
[۱۳] تفضلی، آذر و مهین فضائلی جوان، فرهنگ بزرگان، ص۴۴۸.
[۱۴] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    

او که از پیشوایان نحو، معانی، ادبیات و استادی کامل در استخراج معانی و شرح ابیات و امثال عرب بود.
[۱۵] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
[۱۶] صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
[۱۷] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۱۸] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۱۹] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
[۲۰] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
[۲۱] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
[۲۲] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
[۲۳] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة،ج۳، ص۱۲۶.    

ایشان بر بزرگان عصر خود پیشی گرفته و صدرنشین مسند تدریس در زمینه‌های نحو، صرف، شرح دیوان‌ها و تفسیر بود.
[۲۴] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۲۵] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
[۲۶] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۲۷] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۲۸] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
[۲۹] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    

وی احادیث بسیاری شنیده، ولی به دلیل اشتغال به فنون دیگر به نقل و روایت آن‌ها نپرداخته است.
[۳۰] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۳۱] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۳۲] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۳۳] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    

او که فردی نسب‌شناس و از پیشوایان متکلمان در مذهب عدلیّه بود.
[۳۴] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ج۳، ص۱۴۹۹.    
[۳۵] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
[۳۶] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۳۷] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۳۸] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
[۳۹] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
اندکی شعر نیز سروده که ابوالقاسم مهدی بن احمد خوافی یک بیت آن را نقل کرده است.
[۴۰] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ج۳، ص۱۴۹۹.    


ابوالمظفر از محضر استاد ابوبکر خوارزمی طبری کسب علم کرد.
[۴۱] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۴۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
[۴۳] صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
[۴۴] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۴۵] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۴۶] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    

فقه را نزد قاضی ابوالهیثم
[۴۷] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۴۸] صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
[۴۹] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
و سپس نزد قاضی ابوالعلاء صاعد آموخت.
[۵۰] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۵۱] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
[۵۲] صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
[۵۳] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۵۴] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۵۵] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    



نیشابوری کتاب‌هایی تألیف کرده که عبارتند از:
• شرح اصلاح المنطق ابن سکیت؛
[۵۶] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۵۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
[۵۸] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۵۹] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۶۰] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
[۶۱] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
[۶۲] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
[۶۳] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    

• شرح الحماسه؛
[۶۴] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۶۵] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
[۶۶] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۶۷] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۶۸] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۶۹۱.    
[۶۹] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
[۷۰] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
[۷۱] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
[۷۲] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    

• شرح الامثال ابوعبید؛
[۷۳] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۷۴] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
[۷۵] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۷۶] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۷۷] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۶۷.    
[۷۸] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
[۷۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
[۸۰] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
[۸۱] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    

• شرح دیوان ابوطیّب المتنبی.
[۸۲] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۸۳] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۸۴] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۸۵] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
[۸۶] عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
[۸۷] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
[۸۸] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    


هروی به طور ناگهانی در سال ۴۱۴ (هجری قمری) درگذشت.
[۸۹] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
[۹۰] صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
[۹۱] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۹۲] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۹۳] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۶۷.    
[۹۴] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۶۹۱.    
[۹۵] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
[۹۶] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
[۹۷] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
[۹۸] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
[۹۹] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    

برخی مرگ او را در سال ۴۲۴ (هجری قمری) ذکر کرده‌اند.
[۱۰۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    

(دیگر منابع:
[۱۰۱] صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
[۱۰۲] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
[۱۰۳] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
[۱۰۴] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۰۸.
[۱۰۵] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۸۱۱.
[۱۰۶] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۶۷.    
[۱۰۷] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۶۹۱.    
[۱۰۸] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
[۱۰۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
[۱۱۰] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
[۱۱۱] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
[۱۱۲] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۸، ص۴۲۳.
[۱۱۳] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    
)


۱. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۲. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ج۳، ص۱۴۹۸.    
۳. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۴. ↑ صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
۵. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۶. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۷. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۶۷.    
۸. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۹. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
۱۰. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
۱۱. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
۱۲. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    
۱۳. ↑ تفضلی، آذر و مهین فضائلی جوان، فرهنگ بزرگان، ص۴۴۸.
۱۴. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
۱۵. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۱۶. ↑ صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
۱۷. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۱۸. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۱۹. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۲۰. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
۲۱. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
۲۲. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
۲۳. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة،ج۳، ص۱۲۶.    
۲۴. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۲۵. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۲۶. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۲۷. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۲۸. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۲۹. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    
۳۰. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۳۱. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۳۲. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۳۳. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۳۴. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ج۳، ص۱۴۹۹.    
۳۵. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۳۶. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۳۷. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۳۸. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
۳۹. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
۴۰. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ج۳، ص۱۴۹۹.    
۴۱. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۴۲. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۴۳. ↑ صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
۴۴. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۴۵. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۴۶. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۴۷. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۴۸. ↑ صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
۴۹. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۵۰. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۵۱. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۵۲. ↑ صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
۵۳. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۵۴. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۵۵. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۵۶. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۵۷. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۵۸. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۵۹. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۶۰. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۶۱. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
۶۲. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
۶۳. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    
۶۴. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۶۵. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۶۶. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۶۷. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۶۸. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۶۹۱.    
۶۹. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۷۰. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
۷۱. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
۷۲. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    
۷۳. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۷۴. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۷۵. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۷۶. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۷۷. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۶۷.    
۷۸. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۷۹. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
۸۰. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
۸۱. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    
۸۲. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۸۳. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۸۴. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۸۵. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۸۶. ↑ عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
۸۷. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
۸۸. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    
۸۹. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۲۹۳.    
۹۰. ↑ صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
۹۱. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۹۲. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۹۳. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۶۷.    
۹۴. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۶۹۱.    
۹۵. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۹۶. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
۹۷. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
۹۸. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
۹۹. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    
۱۰۰. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۵۸.    
۱۰۱. ↑ صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۵۲.    
۱۰۲. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۷.    
۱۰۳. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج۷، ص۲۶۷.    
۱۰۴. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۰۸.
۱۰۵. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۸۱۱.
۱۰۶. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۱۶۷.    
۱۰۷. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۶۹۱.    
۱۰۸. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۴۹.    
۱۰۹. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۱۱۵.    
۱۱۰. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    
۱۱۱. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۲.    
۱۱۲. ↑ سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۸، ص۴۲۳.
۱۱۳. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۳، ص۱۲۶.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن آدم هروی»، ج۳، ص۳۷۸.


رده‌های این صفحه : ادیبان قرن 5 (قمری) | درگذشتگان سال 414 (قمری) | درگذشتگان سال 424 (قمری) | شخصیت‌های قرن 5 (قمری) | مؤلفان قرن 5 (قمری) | متکلمان قرن 5 (قمری) | نحویان قرن 5 (قمری)
جعبه ابزار