بدرالدین تستری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تستری، بدرالدین محمدبن اسعد،
فقیه شافعی و استاد
منطق و
حکمت در قرن هشتم است.
سال تولد و جزئیات زندگی تستری دانسته نیست.
همین قدر معلوم است که او در
قزوین به
دنیا آمده و مدت ده
سال در آنجا
تدریس کرده است و در ۷۲۷ به
مصر رفته و مدت کوتاهی در آنجا بوده، سپس به
عراق و از آنجا به
همدان رفته، زمستانها را در عراق و تابستانها را در همدان میگذرانده است.
علت انتساب وی به تستر مشخص نیست.
جمال الدین اِسنَوی (متوفی ۷۷۲)، صاحب
طبقات الشافعیه و از شاگردان مشهور تستری، به استاد خود نسبت رافضی داده و او را به کم نمازی متهم کرده است و در عین اذعان به مقام علمی او، وی را از حقیقت
علم محروم دانسته است.
وفات تستری را در همدان و به اختلاف در ۷۳۲، ۷۳۵ یا بعد از ۷۳۷ دانسته اند.
به گفته اسنوی،
تستری در باره کتابهای
حکمت و
منطق اطلاع بسیار داشته و بر برخی از آنها، از جمله کتابهای
ابن سینا، حاشیههایی همراه با نکات جالب توجه نگاشته است.
برخی آثار وی عبارتاند از: حلّ عُقَد مطالع الانوار که شرح مطالع الانوار ارموی (متوفی ۶۸۲) در منطق است و آن را در ۷۰۷ در
تبریز نگاشته است؛ شرح الغایه القصوی فی درایه الفتوی از آثار بیضاوی (متوفی ۶۸۵) که اصل آن مختصر الوسیط غزالی است؛ و شرح کتاب مختصر
ابن حاجب.
(۱) عبدالرحیم بن حسن اسنوی، طبقات الشافعیه، چاپ کمال یوسف حوت، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
(۲) اسماعیل بغدادی، هدیه العارفین، ج ۲، در حاجی خلیفه، ج ۶.
(۳) حاجی خلیفه.
(۴) زرکلی.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بدرالدین تستری»، شماره۳۵۳۵.