محمد بن حسین واسطی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن حسین واسطی (
۴۳۵ ـ
۵۲۱ هـ.ق) قاری و فقیه شافعی مذهب اهل واسط بود.
او در بغداد نزد استادان برجسته قرائت آموخت و شاگردان بسیاری تربیت کرد.
به گفته سمعانی، از مناطق مختلف برای فراگیری قرائت قرآن نزد او میآمدند و او را به تشیع منسوب میکردند.
از آثار مهمش میتوان به
ارشاد المبتدی و تذکرة المنتهی فی القراءات العشر،
اختلاف القراء بالحجاز و الشام و العراق و
الکفایة الکبری فی القراءات اشاره کرد.
وی در سال ۵۲۱ (هجری قمری) در واسط درگذشت.
ابوالعز محمد بن حسین بن بندار قلانسی واسطی در سال ۴۳۵ (هجری قمری)
در واسط به دنیا آمد.
او شافعی مذهب
و از قاریان عراق
بود.
در سال
۴۶۱ (هجری قمری) به بغداد رفت.
سمعانی درباره او میگوید: «مردم بسیاری از مناطق گوناگون برای آموزش قرائتهای قرآن نزد وی میآمدند. به او نسبت شیعه میدادند و اشعاری از وی پیدا کردم که درباره فضیلت و ویژگیهای صحابه سروده بود.»
واسطی از استادانی چون ابوجعفر بن مسلمه،
عبدالصمد بن مأمون، ابوالحسین بن مهتدی باللّه و قاسم هذلی
استفاده نمود.
قلانسی همچنین شاگردانی داشت که ازجمله آنها غلام هراس،
ابوالفتح بن زریق حداد، ابوبکر باقلانی، علی بن عسکر بطائحی میباشد.
محمد بن حسین تألیفاتی داشت که عبارتاند از:
• ارشاد المبتدی و تذکرة المنتهی فی القراءات العشر،
که به روایت شاگردانش میباشد؛
• کفایة المبتدی و تذکرة المنتهی فی القراءات العشر؛
• اختلاف القراء بالحجاز و الشام و العراق؛
• الکفایة الکبری فی القراءات الشعر.
با توجه به تشابه اسمی و موضوع آنها، این احتمال وجود دارد که بعضی از این عناوین، نام یکی از اثرها باشد.
ابوالعز در ماه شوال
سال ۵۲۱ (هجری قمری)
در واسط درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «محمد بن حسین واسطی»، ج۴، ص۴۰۱-۴۰۲.