محمد بن اسحاق زوزنی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن اسحاق زوزنی (م
۴۶۳ هـ.ق) ادیب، شاعر و فقیه اهل زوزن
نیشابور بود.
در مدرسه سیوری
موصل زندگی می‌کرد و در هجو‌نویسی مهارت داشت.
حدیث را از ابوالعباس اصم آموخت و مدتی در
خراسان قاضی بود.
آثارش
نحو القلوب و
شرح دیوان بحتری است.
وی در سال
۴۶۲ یا ۴۶۳ (هجری قمری) در
غزنه درگذشت.
ابوجعفر محمد بن اسحاق بن علی زوزنی نیشابوری بَحّاثی (تجانی) اهل زوزن (یکی از دهات نیشابور)
بود.
در مدرسه سیوری در باب عزره (باعذرا) از روستاهای موصل زندگی می‌کرد.
او ادیب، فاضل و از شاعران معروف بود.
ابوجعفر از
ابوالعباس محمد بن یعقوب اصم حدیث شنید.
محمد بن اسحاق شاگردانی داشته که از جمله آن‌ها؛
ابوالحسن علی بن عبداللّه طیسفون و دیگران که از او روایت کرده‌اند.
ابن اسحاق در گفتن هجو در قالب شعر و نثر مهارت داشت. بسیاری از شخصیت‌های زمان خود را هجو کرد.
مدتی در بلاد خراسان متصدی امر قضاوت بود.
از
نیشابوری آثاری به جا مانده که عبارتند از:
• نحو القلوب؛
• شرح دیوان بحتری.
زوزنی در سال ۴۶۲
(هجری قمری) یا ۴۶۳ (هجری قمری)
در غزنه درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن اسحاق زوزنی»، ج۳، ص ۳۳۱.
