محمدحسین نجفی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نجفی، محمدحسین
از علما محدثان و مفسیران برجسته و مبارز شیعه عراق در قرن چهاردهم هجری/ بیستم میلادی. وی در ۱۹ جمادی الاول ۱۳۰۳ ق/ ۲۵ مارس ۱۸۸۶ در نجف اشرف متولد و تحت سرپرستی خانوادة مادریش پرورش یافت و در کربلای معلی به تحصیل علوم دینی پرداخت. سپس به سامرا ـ که آن روز مرکز علمی شیعه به ریاست آیت الله میرزا حسن شیرازی بود ـ رفت . پساز اداه تحصیل در سامرا و نجف و اخذ درجه اجتهاد،به بمبئی سفر کرد. وی در عتبات عالیات از محضر استادان بزرگی چون آیات عظام سیدمحمد کاظم یزدی،آخوند خراسانی،آقا ضیاء عراقی و آقا سیدابوالحسن اصفهانی بهره برد و چند بار به عراق و هند و ایران سفر کرد.
در ۱۳۲۹ ق و در پی حمله روسیه به آذربایجان و ورود قوای نظامی آن کشور به تبریز و اعدام آزادیخواهان،بسیاری از مراجع و علمای عتبات بر ضد روسیه فتوای جهاد دادند و گروه زیادی از آنان به همراه شمار بسیاری از فضلا و طلاب برای رویارویی با سپاهیان روسیه و به بیرون راندن آنان به سمت ایران حرکت کردند. محمدحسین نجفی از طلاب جوانی بود که در این کاروان جهادی شرکت داشت.
او در ۱۳۳۱ ق به بمبئی آمد و نظارت و سرپرستی مدارس،مساجد و حسینیه های شیعیان آنجا را بر عهده گرفت. در ضمن زبان های اردو،گجراتی و انگلیسی را نیز فراگرفت و در آنها مهارت یافت. او در بمبئی مدرسه ای برای دانش آموزان ایرانی تأسیس کرد تا ناگزیر نباشند در مدارس مسیحی تحصیل کنند.
در ۱۳۳۷ ق با شیوع بیماری و یا در بمبئی،به کمک اهالی شهر شتافت. او به ایراد سخنرانی نیز می پرداخت و برای آگاهی نسل جوان مسلمان هند نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی،«انجمن حمایت اسلام» را در ۱۳۵۳ ق و «انجمن اخوان الصفا» را در ۱۳۵۸ ق تشکیل داد و ماهنامه اثنی عشری را در ۱۳۵۴ منتشر کرد. در این نشریه، علاوه بر درجه مسائل فرهنگی و مذهبی،خطبه های جمعه او نیز به چاپ می رسید.
او فقیه،محدث و مفسر برجسته ای بود و خدمات ارزنده بسیاری انجام داد. سعه صدر شایستگی اخلاقی او مورد تأیید همگان بود. در ربیع الاول ۱۳۶۰ ق/ آوریل ۱۹۴۱ اهالی بمبئی به مناسبت چهل سال خدمات دینی و اجتماعی او، مجلس بزرگداشتی برای او برپا کردند و بزرگان شهر، اعم از مسلمان و غیر مسلمان در آن حضور یافتند.
مولانا نجفی آثار متعددی در فقه، کلم از اخلاق به زبان های فراسی و گجراتی دارد که شماری از آنها به چاپ رسیده است. وی در ۲۸ صفر ۱۳۸۷ ق/ ۷ ژوئن ۱۹۶۷، در تهران درگذشت. جنازه اش را به قم منتقل کردند و در مسجد طباطبایی این شهر به خاک سپردند.
منبع: مطلع انوار، ۵۵۰-۵۵۳٫
