مرار (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُرار (به ضم میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای درختى است كه عصاره‌اش بسيار تلخ است به طوری كه اگر شتر آن را بخورد لب‌هايش به عقب برمى‌گردد و دندان‌هايش ديده مى‌شود.
مُرار (مثل غبار) به معنای درختى است كه عصاره‌اش بسيار تلخ است به طوری كه اگر شتر آن‌را بخورد لب‌هايش به عقب برمى‌گردد و دندان‌هايش ديده مى‌شود.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره مردمان
مؤمن گذشته فرموده:
«وَ تَدَبَّرُوا أَحْوَالَ الْمَاضِينَ مِنَ الْمُؤمِنِينَ ... اتَّخَذَتْهُمُ الْفَراعِنَةُ عَبِيداً فَسَامُوهُم سُوءَ الْعَذَابِ، وَ جَرَّعُوهُمُ الْمُرَارَ» يعنى: «فرعون‌ها آنها را بندگان خود حساب آورده، عذاب شديد را بر آنها وارد كردند و عصاره درخت مرار را بر آنها جرعه جرعه خوراندند.»
(شرح‌های خطبه:
) ظاهرا اشاره به
بنی‌اسرائیل است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مرار»، ج۲، ص۹۷۱.
