مراه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مِراة (به کسر میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آئينه است.
مراة به معنای آئينه است.
مَرآة (به فتح میم) به معنای منظر و محل نظر است. جمع آن مرائى است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
««وَالْعِلْمُ وِرَاثَهٌ كَرِيمَةٌ، وَالاَْدَبُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ، وَالْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِيَةٌ»» «علم ميراث گران‌بهايى است و «آداب» لباس فاخر و زينتى است و كهنگى‌ناپذير و فكر آيينه‌اى است صاف.»
(شرح‌های حکمت:
)
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف حق تعالى فرموده:
««وَاحِدٌ لاَ بِعَدَد، وَدَائِمٌ لاَ بِأَمَد، وَقَائِمٌ لاَ بَعَمَد، تَتَلَقَّاهُ الاَْذْهَانُ لاَ بِمُشَاعَرَة، وَتَشْهَدُ لَهُ الْمَرَائِي لاَ بِمُحَاضَرَة»» «او يكى است ولى نه به عدد و شمارش، دائمى است نه با غايت و انتهاء و ايستاده است نه با ستون و تكيه‌گاه. اذهان آدمى او را مى‌بيند ولى نه با درک حسّى و مناظر طبيعت به او شهادت مى‌دهد ولى نه با حضور عينى.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مراة»، ص۴۲۵.
