مرباع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مِرْباع (به کسر میم و سکون راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مكانی است كه علف آن در اوّل بهار مى‌رويد و نیز به معنی بارانى است كه در اول بهار مى‌بارد. جمع آن مرابيع است كه فقط يک دفعه در «نهج البلاغه» به کار رفته است.
مِرْباع مكانی است كه علف آن در اوّل بهار مى‌رويد: «المرباع: المكان ينبت نباته فى اوّل الربيع»
و نيز به معنای بارانى است كه در اول بهار مى‌بارد و جمع آن مرابيع می‌باشد.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف اسلام فرموده:
«لا تَفْنَى غَرائِبُهُ وَ لا تَنْقَضي عَجائِبُهُ فيهِ مَرابيعُ النِّعَمِ وَ مَصابيحُ الظُّلَمِ» یعنی «غرائب آن تمام نمى‌شود، عجائبش پايان نمى‌پذيرد، در آن است باران‌هاى نعمت‌ها و چراغ‌هاى ظلمت‌ها.»
(شرح‌های خطبه:
)
این واژه فقط یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مرباع»، ج۱، ص۴۲۹.
