مرحبا (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَرْحَبا (به فتح میم و سکون راء و فتح حاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای به به است. اصل معنى «مرحبا به» یعنی زمين بر او فراخ باد است و آن فقط يک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
مَرْحَبا به معنای به به است. اصل معنى «مرحبا به» یعنی زمين بر او فراخ باد است.
جنايتكارى را نزد
امام (صلوات‌الله‌علیه) آوردند، عده‌اى اوباش و ولگرد نيز با او بودند، فرمود:
«لا مَرْحَباً بِوُجوه لا تُرى إِلاَّ عِنْدَ كُلِّ سَوْأَة» حكمت ۲۰۰، «فراخى مباد چهره‌هایى را كه جز در وقت حادثه بد ديده نمى‌شوند.»
(شرح‌های حکمت:
)
لفظ «اتى» به صيغه معلوم ضبط شده ولى ظاهرا به صيغه مجهول باشد.
این واژه فقط يک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مَرْحَبا»، ج۱، ص۴۳۸.
