• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مزار هارون بن موسی کاظم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مزار هارون بن موسی کاظم
برای هارون فرزند امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) مزارهای متعددی منسوب است که یکی از آنها در خارج از شهر حله، در کشور عراق قرار دارد و مزارهای مختلفی در ایران به وی منسوب است که به‌طور اجمال آنها را بررسی خواهیم کرد.



در خارج از شهر حله، مزار قدیمی وجود دارد که به یکی از فرزندان بلافصل امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) به نام‌ هارون منسوب است. این بنا با پلان مستطیل شکل و در مساحت تقریبی سیصد متر ساخته شده و شامل صحن، ایوان، دو گلدسته، گنبد شلجمی و ضریح می‌باشد. ورودی بنا در جانب شمال آن طراحی شده و دو گلدسته در انتهای دیوار دو جهت همین سمت قرار دارد.
درباره صحت انتساب این قبرو با توجه به مزارات متعدد‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) در ایران می‌بایست به زندگانی‌ هارون توجه بیشتری داشت که ذیلا به ان اشاره می‌شود.


هارون، فرزند دیگر امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) است، که مادرش امّ ولد (کنیز) بود.
[۱] رجائى موسوى، سيدمهدى، المعقّبون من آل ابى‌طالب، ص۸۸.
[۲] بحرالعلوم، سيدجعفر، تحفة العالم، ج۲، ص۳۳.
[۷] رجائى موسوى، سيدمهدى، الکواکب المشرقه، ج۳، ص۶۲۳.
[۹] عبيدلى، محمدشرف، تهذیب الانساب، ص۱۶۵.
[۱۱] ابن‌طقطقى، محمد بن على، الاصیلی، ص۱۹۶.
[۱۳] كياء گیلانی، احمد بن محمد، سراج الانساب، ص۸۳.
ابوالحسن عمری نسّابه برای او هشت فرزند قایل شده و می‌نویسد: اسامی آنان محمّد، احمد، زینب، امّ‌عبدالله، فاطمه، امّ‌جعفر، موسی و دو فرزند که بعد از او به دنیا آمدند که یکی به نام‌ هارون بود که در کودکی وفات یافت و دیگری به نام زینب صغری است. به گفته نسب‌شناسان، نوادگان او در شهرهای ری، قم، بخارا، نیشابور، بلخ، دامغان و یمن سکونت داشته‌اند و تداوم نسل او تنها از فرزندش احمد است.
[۱۵] عبيدلى، محمدشرف، تهذیب الانساب و نهایة الاعقاب، ص۱۶۵.
[۱۸] كياء گیلانی، احمد بن محمد، سراج الانساب، ص۸۳.
[۱۹] ابن‌طقطقى، محمد بن على، الاصیلی فی انساب الطالبیّین، ص۱۹۶.

وی سیّدی جلیل‌القدر و شریف بود.
[۲۲] فيض قمی، عباس، بدر فروزان، ص۵۵.
متاسّفانه، از تاریخ تولّد و وفات او در کتب معتبر انساب و تراجم ذکری به میان نیامده است. تنها برخی از مورّخان متاخّر، از هجرت او به ایران صحبت کرده‌اند و در محلّ دفن او نیز اختلاف نموده‌اند.
باقر شریف قریشی می‌نویسد: «ماموران مامون الرشید او را تحت فشار قرار دادند و با او درگیر شدند که به مجروح شدن وی انجامید، ناچار او از شهر و دیار خود گریخت و به روستاها و مناطق کشاورزی پناهنده شد. مردم او را معالجه و مداوا کردند و آن‌گاه که ماموران او را شناختند، او را در همان جا به قتل رساندند.»
[۲۳] قريشى، باقر شريف، حیاة الامام موسی بن جعفر، ج۲، ص۴۳۵.
[۲۴] فرزندان امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام)، ص۲۷.

برخی نیز می‌نویسند که، وی به همراه خواهرش حضرت فاطمه معصومه (علیهاالسّلام) به همراه بیست و دو تن از علویان جهت دیدار برادرش حضرت علی بن موسی الرضا (علیه‌السّلام) به مرو عزیمت کرد و در پی دستور ممانعت مامون از حرکت این کاروان، ماموران به قافله یورش برده و در این نبرد وی مجروح می‌شود و سرانجام به قتل می‌رسد.
[۲۵] عاملی، سیدجعفر مرتضی، زندگی سیاسی هشتمین امام، ص۲۱۴.
(این خبر از اساس کذب محض و ساخته و پرداخته مداحان است.)


در این‌جا به بررسی مزارات منسوب به‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) می‌پردازیم.

۳.۱ - در اصفهان

علامه سیّد ضامن بن شدقم، ضمن توصیف «جابر بن محمّد بن جریر مدنی حسینی» متوفّای اواخر قرن دهم یا اوایل قرن یازدهم، می‌گوید: وی داخل اصفهان شد و در همین شهر از دنیا رفت و دفن گردید.
[۲۶] كمونه حسينى، سيدعبدالرزاق، مشاهد العترة الطاهره، ص۱۳.
[۲۷] كمونه حسينى، سيدعبدالرزاق، آرامگاه‌های خاندان پاک پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ص۲۷.

مؤلّف انوار المشعشعین از بعضی کتب انساب نقل کرده است که، قبر‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) در اصفهان است. از سیّد علّامه نسّابه امیر محمّد قاسم سبزواری، در برخی از تالیفاتش نقل کرده است که، مزار‌ هارون را در جایی جز اصفهان نیافتم.
[۲۸] فيض قمی، عباس، بدر فروزان، ص۵۵- ۵۶.
[۲۹] شفیعی اردستانی، مرتضی، انوار المشعشعین، ج۲، ص۲۰۶.

این امامزاده هم اکنون در محلّه گلبهار اصفهان، در پیچ و خم بازار کهنه و مقابل مسجد علی (علیه‌السّلام) واقع شده و از مقابر بسیار قدیمی اصفهان می‌باشد که در عهد صفویّه رونق داشت و ساختمان آن از آثار باستانی اصفهان بشمار می‌رود.
نسب وی نزد مورّخان به اختلاف ذکر شده است برخی او را‌ هارون بن محمّد ابن زید بن حسن بن جعفر بن امام جواد (علیه‌السّلام) می‌دانند و نیز گویند، آن جناب در زمان معتصم خلیفه عبّاسی ۲۲۷ ه-. ق در اصفهان به شهادت رسیده است، لکن باید بدانیم که برای امام جواد (علیه‌السّلام) فرزندی به نام جعفر ذکر نکرده‌اند.
در نسب این امامزاده اختلاف زیاد وجود دارد. مؤلّف میزان الانساب‌
[۳۰] مدنی اصفهانی چهارسوقی، محمدتقی، میزان الانساب، ص۴۷.
(مؤلّف آثار ملّی اصفهان می‌نویسد: برخی انتساب او را به خاندان نبوّت و ولایت مورد تردید قرار داده و احتمال داده‌اند که، از بزرگان یهود باشد، وی برای گفته خود مدرکی ارایه نمی‌کند، با این حال می‌نویسد: ولی اغلب نویسندگان و طبقات عامّه تقریبا انتسابش را به خاندان رسالت و ولایت محرز می‌دانند و در کیفیّت انتساب او اختلاف دارند.
[۳۱] ن. ک. رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم، آثار ملّی اصفهان، ص۷۷۷.
) معتقد است که، او‌ هارون بن علی از اولاد و احفاد حضرت‌ هادی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
عدّه‌ای هم گفته‌اند
[۳۲] مدنی اصفهانی چهارسوقی، محمدتقی، میزان الانساب، ص۴۷.
‌ هارون بن محمّد بن زید بن الحسن و دسته دیگری او را‌ هارون بن موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) دانسته‌اند
[۳۳] مدنی اصفهانی چهارسوقی، محمدتقی، میزان الانساب، ص۴۷.
و احتمال می‌رود که او،‌ هارون بن اسحاق کوکبی بن حسن بن زید بن امام حسن (علیه‌السّلام) باشد.
[۳۴] قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، ص۲۶۳.
در تاریخ سلطانی نوشته شده است که او،‌ هارون بن محمد بن احمد بن جعفر بن‌ هارون بن امام موسی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
مؤلّف جامع الانساب به نقل از تاریخ سلطانی، نسب او را چنین می‌نویسد:‌ هارون‌ بن محمّد بن احمد بن جعفر بن‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام). شاید منظورش ابوعبدالله‌ هارون صاحب الاحوال الحسنه باشد که او در یمن وفات نموده و نسل او در آن‌جا سکنی گزیدند. وانگهی تداوم نسل‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) تنها از احمد فرزند اوست، از این‌رو احتمال فوق از سوی مؤلف تاریخ سلطانی اشتباه است. مرحوم آقامیرزا محمدباقر چهار سوقی، امامزاده‌ هارون ولایت را نبیره امام‌ هادی (علیه‌السّلام) نام برده است. برخی هم گفته‌اند که، این بزرگوار از اولاد و احفاد حضرت امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) و نسبش‌ هارون بن محمّد بن زید بن امام حسن (علیه‌السّلام) است، که مشروح این احتمالات در مصدر ذیل می‌خوانید.
[۳۵] روضاتى، سيدمحمدعلى، جامع الانساب، ج۱، ص۵۶- ۶۱.
[۳۶] فقیه ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۳۹۲.
[۳۷] آندره گدار، آثار ایران، ج۲، ص۵۰.
[۳۸] رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم، آثار ملّی اصفهان، ص۷۸۴- ۷۸۵.
[۳۹] رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم، آثار ملّی اصفهان، ص۷۷۷.
[۴۰] صدر حاج‌ سيدجوادی، احمد، دائرة المعارف تشیّع، ج۲، ص۴۸.
[۴۱] اصفهان، ص۱۴۸- ۱۴۹.
[۴۲] جابری انصاری، محمدحسن، تاریخ اصفهان و ری، ص۲۲۱.
[۴۳] ن‌ی‌ک‌زاد ام‌ی‌رح‌س‌ی‌ن‌ی‌، ک‌ری‌م‌، تاریخچه ابنیه تاریخی اصفهان، ص۱۲۸.
[۴۴] مهدوی، مصلح‌الدین، تذکرة القبور یا دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۰۶.
[۴۵] هنرفر، لطف الله، گنجینه آثار تاریخی اصفهان، صص ۳۶۰- ۳۶۴.
[۴۶] عقابی، محمدمهدی، بناهای آرامگاهی، ص۲۱۷.
[۴۷] آندره گدار، هنر ایران، ج۴، ص۲۴۶- ۲۵۰.


۳.۲ - در ساوه

در ده کیلومتری ساوه در میان قریه طریز ناهید و دهکده رضاآباد، بقعه‌ای است که به زعم مردم، قبر‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) است. آنان می‌گویند: بعد از تفرقه سادات به وسیله سپاه عبّاسیان، با جراحات زیادی داخل زراعات قریه ورزنه شد و به زمین افتاد و در حال اغماء بود که شخص زارعی در حین سرکشی به زراعات خود آن جناب را دیده، به عمّال مامون که او را جست و جو می‌کرده‌اند خبر داده و دشمن را بر سر آن حضرت می‌آورد و فورا به قتلش مبادرت می‌نماید.
[۴۸] فیض قمی، عباس، گنجینه آثار قم، ج۲، ص۱۴۷- ۱۵۰.
[۴۹] روضاتى، سيدمحمدعلى، جامع الانساب، ج۱، ص۵۶.
[۵۱] صدر حاج‌ سيدجوادی، احمد، دائرة المعارف تشیّع، ج۲، ص۴۷۹.

عده‌ای بر این باورند که، شخصیت مدفون در این آرامگاه احتمالًا‌ هارون، فرزند بلافصل امام کاظم (علیه‌السّلام) است.
[۵۲] فیض قمی، عباس، گنجینه آثار قم، ج۲، ص۱۴۷- ۱۵۰.
[۵۳] هيات باستان‌شناسان آلمانی، گزارش‌های باستان‌شناسی در ایران، صص ۳۱۳- ۳۱۴.
از جمله کسانی که این بقعه را به مدفن هارون بن موسی (علیه‌السّلام) نسبت می‌دهند، عبّاس فیض است. او می‌نویسد:
علامه نسّابه امیر محمّد قاسم سبزواری چنین آورده است که، هر چند که من مقبره‌ هارون بن امام کاظم (علیه‌السّلام) را نیافته‌ام، ولی علمای انساب مدفن او را جز در اصفهان تعیین نکرده‌اند.
از آن جایی که‌ «عَدَمُ الْوجدان لایَدلُّ عَلی عَدَمِ الْوُجود» و با توجّه به اینکه دهکده طریز ناهید جزء ساوه اصفهان بوده است، می‌توان گفت مقصود علمای انساب از اصفهان همین عمارت باشد که در منتهی‌الیه خاک اصفهان قرار داشت و چون قم در سال ۱۸۹ به عنوان شهری مستقل شناخته شد، این قریه هم تابع آن گردید. بنابراین مقدمات، هیچ‌گونه مانعی ندارد که مدفون در این گنبد را همان‌ هارون فرزند بلافصل امام کاظم (علیه‌السّلام) بخوانیم.
[۵۴] فیض قمی، عباس، گنجینه آثار قم، ج۲، ص۱۴۷.

قطع نظر از اینکه ساوه بخشی از اصفهان به شمار می‌آمده یا نه، باید اذعان نمود که قبری که علمای انساب آن را متعلّق به‌ هارون می‌دانند، هم‌اکنون در اصفهان مشهور به هارون ولایت است. ولی آنچه که موجب شده است تا عده‌ای قبر‌ هارون بن موسی را در ساوه بدانند. ماجرای همراهی او با خواهرش «فاطمه کبری» مشهور به حضرت معصومه (علیهاالسّلام) در عزیمت به مرو می‌باشد. براساس این نظریّه، در پی دستور ممانعت مامون از حرکت کاروان حضرت معصومه (علیهاالسّلام)، ماموران در منطقه ساوه به قافله هجوم می‌برند و هارون بن موسی در این نبرد مجروح و سرانجام به قتل می‌رسد،
[۵۵] عاملی، سیدجعفر مرتضی، زندگی سیاسی هشتمین امام، ص۲۱۴.
(این ادعا صحت ندارد و ساخته ذهن مداحان است.) که این موضوع صحّت ندارد.
آنچه که موجب سست شدن و بی‌پایه بودن این نظریّه شده است، گزارش‌هایی می‌باشد که آشکار می‌سازند دست‌کم هیچ یک از برادران حضرت معصومه (علیهاالسّلام) در این سفر با وی همراه نبوده‌اند.
ذبیح‌الله محلاتی نیز می‌نویسد: «قبر امامزاده‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) در ده کیلومتری شهر ساوه است.»
[۵۶] محلاتى، ذبيح‌الله، اختران تابناک، ج۱، ص۵۳۷.
امّا این ادّعا صحیح به نظر نمی‌رسد و به احتمال قوی، این مکان مدفن امامزاده سیّد‌ هارون بن موسی بن ابراهیم الاصغر بن امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) باشد،
[۵۷] عمری، علی بن ابی‌الغنائم، المجدی فی انساب الطالبیّین، ص۲۴.
[۵۸] کشف الاستار، ج۱، ص۵۷.
زیرا فرزند برادر او اسحاق بن ابراهیم بن موسی بن ابراهیم الاصغر بن موسی ابن جعفر (علیه‌السّلام) در شهرستان ساوه می‌زیست و اینک در این شهر دارای گنبد و بارگاه مجلّلی دارد. از این‌رو احتمال قوی داده می‌شود که، عموی سلطان اسحاق،‌ هارون در این مکان مدفون باشد.

۳.۳ - در شهریار

بقعه‌ای دیگر در روستای کرد امیر شهرستان شهریار به‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) منتسب است که از هیچ اعتباری برخوردار نیست و به‌طور قطع، شخصیّت مدفون در آن باید ابوالحسین‌ هارون الاقطع بن حسین بن محمّد بن‌ هارون بن محمّد بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن (علیه‌السّلام) باشد، زیرا ضمن اینکه ابن‌طباطبا از هجرت او به شهر ری خبر داده‌
[۶۰] فیض قمی، عباس، گنجینه آثار قم، ج۲، ص۱۳۷.
[۶۱] فخر رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکه، ص۹۷.
[۶۲] قاضی مروزی، عزالدين، الفخری فی الانساب، ص۱۱.
[۶۳] حسينى تفرشى، مهدى بن مصطفى، بدایع الانساب، ص۱۲.
و شهریار نیز در گذشته جزو ری بزرگ محسوب می‌شد، ابوالحسن عمری نسّابه نیز می‌نویسد: پدرم گفته که وی در شهر ری بوده و مادرش نیز اهل شهر ری بوده است.
او مکنّی به ابوالحسین و پدربزرگ دو امام زیدی به نام الشریف السیّد الفقیه العدل ابوالحسین احمد بن الحسین بن‌ هارون الاقطع و برادرش السیّد یحیی‌ هارونی است.»
[۶۴] ابن‌طباطبا، ابراهیم بن ناصر، منتقلة الطالبیه، ص۱۵۵.

ابن‌عنبه از علمای نسب‌شناس قرن نهم هجری نیز ورود و هجرت هارون الاقطع را به شهر ری تایید کرده و توضیحاتی درباره احفاد او می‌دهد.
[۶۵] ابن‌عنبه، احمد بن علی، الفصول الفخریّه، ص۶۰۳.
[۶۷] كياء گیلانی، احمد بن محمد، سراج الانساب، ص۳۷.

مرحوم بدایع نگار در کتاب خود از هجرت، وفات و دفن او در شهر ری خبر داده است، اما محل دقیق دفن او را به جهت عدم اطّلاع از این مزار ذکر نمی‌کند.
[۶۸] حسينى تفرشى، مهدى بن مصطفى، بدایع الانساب، ص۶۲.
بنابراین، جای هیچ شکی نیست که مزار کنونی در روستای کرد امیر شهریار از آنِ همین سیّد جلیل‌القدر حسنی و جدّالائمّه الزیدیّه طبرستان باشد. شاهد این گفتار، مزار تاریخی این امامزاده است که متعلق به قرن ششم و هفتم هجری است که اخیرا به شکل زیبایی بازسازی شده است.
[۶۹] فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی، الدّرة الذهبیه فی اکمال منتقلة الطالبیه، ج۲، ص۱۸۶ - ۱۸۷.
[۷۰] مشاهیر امامزادگان ایران، ج۲، ص۳۹۴.


۳.۴ - در کاشان

در محله پنجه شاه کاشان، بقعه و بارگاهی قرار دارد که دارای صحن وسیع است و گنبد و ماذنه بلندی در آن وجود دارد که مشهور به زیارت‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) است. در داخل ضریح دو قبر وجود دارد که می‌گویند، قبر دیگر از آنِ فرزندش محمد است.
[۷۱] ضرابی، عبدالرحیم کلانتر، تاریخ کاشان یا مرآت القاسان، ص۴۲۹ - ۴۳۰.
[۷۲] نراقی، حسن، آثار تاریخی شهرستان‌های کاشان و نطنز، صص ۱۶۵- ۱۶۹.
[۷۳] روضاتى، سيدمحمدعلى، جامع الانساب، ج۱، ص۱۷۶.
[۷۴] تشکری، علی، و حبیب‌الله سلمانی‌ آرانی، ستارگان فروزان، ص۹۹.
[۷۵] فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران، ص۱۸۷.
[۷۶] صدر حاج‌ سيدجوادی، احمد، دائرة المعارف تشیّع، ج۲، صص ۴۷۹ و ۴۸۰.
[۷۷] بناهای آرامگاهی، ص۲۱۶ - ۲۱۷.
[۷۸] امامزادگان معتبر ایران، ص۳۷.

عبدالرزّاق کمونه در این‌باره چنین می‌نویسد: در کاشان، قبر‌ هارون بن امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) واقع است. سیّدعلی روضاتی در جامع الانساب از تاریخ کاشان و شیخ عبدالرحیم ضرّابی در مزارات کاشان نقل کرده‌اند که، یکی از مزارات کاشان مرقد‌ هارون بن موسی بن جعفر در محله پنجه شاه است و کنار آن قبرهایی از خاندان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به چشم می‌خورد.
[۷۹] كمونه حسينى، سيدعبدالرزاق، آرامگاه‌های خاندان پاک پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، صص ۲۲۱- ۲۲۲.

امّا صاحب مستدرکات علم رجال الحدیث، درباره این قول تردید دارد و احتمالی داده که با برخی از قراین سازگار است. او می‌نویسد: «له مزار معروف فی کاشان و لعلّه منسوب الی جدّه فیتّحد مع‌ هارون بن موسی بن اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام)». (یعنی:) «در کاشان مزار معروفی منسوب به اوست و شاید منسوب به جدّش شده باشد، (یعنی شخص مدفون را با اینکه در او واسطه است به جدّ اعلای او امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) منسوب نموده و سلسله نسب را حذف و ساقط کردند) و متّحد با‌ هارون بن موسی بن اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام) (که از روات احادیث بوده و از پدر و جدش چند روایت نقل نموده است) باشد.»
[۸۰] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۸، ص۱۲۷، ش ۱۵۸۱۵.
[۸۱] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۸، ص۱۲۸، ش ۱۵۸۱۷.

این نظر با بعضی قراین سازگار است، زیرا برادر او علی بن موسی بن اسماعیل در ایّام خلیفه معتزّ عبّاسی در ری قیام کرده بود و از سوی عبدالله بن عزیز عامل طاهر بن عبدالله دستگیر شد و به سر من رای (سامرا) فرستاده و محبوس گردید و در زندان وفات یافت.
[۸۳] يمانی موسوی، محمدكاظم، النفحه العنبریه، ص۸۹.
[۸۵] فخر رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکه، ص۸۹.
بنابراین، بعید به نظر نمی‌رسد که‌ هارون بن موسی بن اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام) در جریان قیام برادر خود حضور داشته و پس از زخمی شدن در کاشان، که دارالمؤمنین بوده، پناه آورده و وفات یافته و بعدها‌ هارون بن موسی بن اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام) به‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) تبدیل و تحریف شده است.

۳.۵ - در طالقان

مرحوم تفرشی معروف به بدایع‌نگار درباره مزار امامزاده‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) طالقان می‌نویسد: «در تکیه طالقان بقعه دارد و گویند پسر امام موسی (علیه‌السّلام) است، والله اعلم.»
[۸۶] حسينى تفرشى، مهدى بن مصطفى، بدایع الانساب، ص۶۲.

ظاهرا این قول از شهرت بیشتری برخوردار می‌باشد و آمده است: وی پس از زخمی شدن در یکی از روستاهای تکیه طالقان از دنیا رفته و در همان‌جا به خاک سپرده شده است. در سال ۸۵۳ ه. ق هم برای او بقعه‌ای ساخته شده و روی ضریح آن نوشته‌اند:
«این قبر امامزاده سلطان‌ هارون بن سلطان اتقیاء و امام اولیاء موسی کاظم (علیه‌السّلام) می‌باشد.»
[۸۷] خسروی، موسی، زندگانی حضرت موسی بن جعفر (علیه‌السّلام)، ص۲۶۰.
[۸۸] سپهر، محمدتقى خان، ناسخ التواریخ، ج۳، ص۵۴.
[۸۹] فلسفی، علی، فرزندان موسی بن جعفر (علیه‌السّلام)، ص۲۸.

بنابراین محتمل است، وی از جمله همراهان احمد بن موسی (علیه‌السّلام) و یا حمزة بن موسی (علیه‌السّلام) مدفون در شهر ری باشد که پس از درگیری با ماموران حکّام محلّی مجروح شده و به طالقان پناه آورده و در آن‌جا وفات نموده باشد.
باید یادآور شد، که مزارات دیگری به نام‌ هارون بن موسی (علیه‌السّلام) در دیگر شهرهای ایران وجود دارد که بررسی همه آنان در حیطه این مقاله نیست.

۳.۶ - در تویسرکان

در روستای کرزان تویسرکان نیز بقعه‌ای به نام‌ هارون ابن موسی (علیه‌السّلام) قرار دارد اما این انتساب نمی‌تواند منشا صحیحی داشته باشد چنان که تویسرکان سابق، محل سکونت سادات حسنی بود، بعید نیست این آرامگاه نیز متعلق به یکی از سادات حسنی باشد. علّامه نسّابه ابن‌طباطبا از اعلام قرن پنجم هجری، ابوالقاسم یحیی‌ بن ابی‌الحسن علی‌ بن حسین الاحول بن‌ هارون الاقطع بن حسین بن محمّد بن‌ هارون بن محمّد البطحانی بن قاسم بن محمّد بن زید بن امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) را به عنوان التاجر بهمدان یعنی از تجّار شهر همدان یاد می‌کند.
[۹۰] ابن‌طباطبا، ابراهیم بن ناصر، منتقلة الطالبیه، ص۳۴۷.
او صاحب چهار برادر به اسامی طاهر، زید،‌ هارون و ابوالقاسم حمزه بود. به اعتقاد ما، شخصیّت مدفون در این بقعه،‌ هارون بن ابی‌الحسن علی بن حسین‌ الاحول مذکور است‌ که سیدی جلیل‌القدر، عظیم‌الشان و بسیار بزرگوار بوده است.
[۹۱] موسوی خلخالی‌زاده، سيدفاضل، الشجرة الطیّبه، ج۱، ص۵.

امام فخر رازی و ابوطالب مروزی و عمیدی نسّابه، فرزندان علی بن‌ هارون الاقطع را در اهواز و همدان ذکر نموده و می‌گویند که، علی در آمل می‌زیسته است. ظاهرا نام حسین الاحول بین علی و‌ هارون از قلم افتاده است.
امامزاده سید‌هارون، دو عموی بزرگوار به نام‌های ابوالحسین احمد و ابوطالب یحیی داشت که از بزرگان و مشاهیر فقهای طبرستان به شمار می‌رفتند و در دیلم قیام پرشوری را پی‌ریزی کردند که آوازه آن تا اصفهان، ری، جبل و خراسان کشیده شد. این خاندان در قرن پنجم از موقعیّت ممتازی برخوردار بودند. بعید نیست که پس از وفات سید ابوطالب یحیی، امامزاده‌ هارون به منطقه کرزان تویسرکان مهاجرت نموده و در همین شهر وفات یافته باشد.
[۹۲] فقیه بحر العلوم، محمدمهدی، مزارات تویسرکان، ص۱۲۳.



۱. رجائى موسوى، سيدمهدى، المعقّبون من آل ابى‌طالب، ص۸۸.
۲. بحرالعلوم، سيدجعفر، تحفة العالم، ج۲، ص۳۳.
۳. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۴۸، ص۳۸۶.    
۴. حسینی مدنی، ضامن بن شدقم، تحفة الازهار، ج۳، ص۳۹۳.    
۵. ابن‌عنبه، احمد بن علی، عمدة الطالب، ص۲۳۰.    
۶. مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۲۴۴.    
۷. رجائى موسوى، سيدمهدى، الکواکب المشرقه، ج۳، ص۶۲۳.
۸. عمری، علی بن ابی‌الغنائم، المجدی فی انساب الطالبیّین، ص۱۰۷.    
۹. عبيدلى، محمدشرف، تهذیب الانساب، ص۱۶۵.
۱۰. فخر رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکه، ص۱۱۴.    
۱۱. ابن‌طقطقى، محمد بن على، الاصیلی، ص۱۹۶.
۱۲. قاضی مروزی، عزالدین، الفخری فی انساب الطالبیّین، ص۲۲- ۲۳.    
۱۳. كياء گیلانی، احمد بن محمد، سراج الانساب، ص۸۳.
۱۴. عمری، علی بن ابی‌الغنائم، المجدی فی الانساب الطالبیّین، ص۲۹۹.    
۱۵. عبيدلى، محمدشرف، تهذیب الانساب و نهایة الاعقاب، ص۱۶۵.
۱۶. فخر رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکه، ص۱۱۴.    
۱۷. ابن‌عنبه، احمد بن علی، عمدة الطالب، صص ۲۶۰- ۲۶۱.    
۱۸. كياء گیلانی، احمد بن محمد، سراج الانساب، ص۸۳.
۱۹. ابن‌طقطقى، محمد بن على، الاصیلی فی انساب الطالبیّین، ص۱۹۶.
۲۰. عمری، علی بن ابی‌الغنائم، المجدی فی انساب الطالبیّین، ص۲۹۹.    
۲۱. قاضی مروزی، عزالدین، الفخری فی الانساب، صص ۲۲- ۲۳.    
۲۲. فيض قمی، عباس، بدر فروزان، ص۵۵.
۲۳. قريشى، باقر شريف، حیاة الامام موسی بن جعفر، ج۲، ص۴۳۵.
۲۴. فرزندان امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام)، ص۲۷.
۲۵. عاملی، سیدجعفر مرتضی، زندگی سیاسی هشتمین امام، ص۲۱۴.
۲۶. كمونه حسينى، سيدعبدالرزاق، مشاهد العترة الطاهره، ص۱۳.
۲۷. كمونه حسينى، سيدعبدالرزاق، آرامگاه‌های خاندان پاک پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ص۲۷.
۲۸. فيض قمی، عباس، بدر فروزان، ص۵۵- ۵۶.
۲۹. شفیعی اردستانی، مرتضی، انوار المشعشعین، ج۲، ص۲۰۶.
۳۰. مدنی اصفهانی چهارسوقی، محمدتقی، میزان الانساب، ص۴۷.
۳۱. ن. ک. رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم، آثار ملّی اصفهان، ص۷۷۷.
۳۲. مدنی اصفهانی چهارسوقی، محمدتقی، میزان الانساب، ص۴۷.
۳۳. مدنی اصفهانی چهارسوقی، محمدتقی، میزان الانساب، ص۴۷.
۳۴. قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، ص۲۶۳.
۳۵. روضاتى، سيدمحمدعلى، جامع الانساب، ج۱، ص۵۶- ۶۱.
۳۶. فقیه ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۳۹۲.
۳۷. آندره گدار، آثار ایران، ج۲، ص۵۰.
۳۸. رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم، آثار ملّی اصفهان، ص۷۸۴- ۷۸۵.
۳۹. رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم، آثار ملّی اصفهان، ص۷۷۷.
۴۰. صدر حاج‌ سيدجوادی، احمد، دائرة المعارف تشیّع، ج۲، ص۴۸.
۴۱. اصفهان، ص۱۴۸- ۱۴۹.
۴۲. جابری انصاری، محمدحسن، تاریخ اصفهان و ری، ص۲۲۱.
۴۳. ن‌ی‌ک‌زاد ام‌ی‌رح‌س‌ی‌ن‌ی‌، ک‌ری‌م‌، تاریخچه ابنیه تاریخی اصفهان، ص۱۲۸.
۴۴. مهدوی، مصلح‌الدین، تذکرة القبور یا دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۰۶.
۴۵. هنرفر، لطف الله، گنجینه آثار تاریخی اصفهان، صص ۳۶۰- ۳۶۴.
۴۶. عقابی، محمدمهدی، بناهای آرامگاهی، ص۲۱۷.
۴۷. آندره گدار، هنر ایران، ج۴، ص۲۴۶- ۲۵۰.
۴۸. فیض قمی، عباس، گنجینه آثار قم، ج۲، ص۱۴۷- ۱۵۰.
۴۹. روضاتى، سيدمحمدعلى، جامع الانساب، ج۱، ص۵۶.
۵۰. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۸، ص۲۸۴.    
۵۱. صدر حاج‌ سيدجوادی، احمد، دائرة المعارف تشیّع، ج۲، ص۴۷۹.
۵۲. فیض قمی، عباس، گنجینه آثار قم، ج۲، ص۱۴۷- ۱۵۰.
۵۳. هيات باستان‌شناسان آلمانی، گزارش‌های باستان‌شناسی در ایران، صص ۳۱۳- ۳۱۴.
۵۴. فیض قمی، عباس، گنجینه آثار قم، ج۲، ص۱۴۷.
۵۵. عاملی، سیدجعفر مرتضی، زندگی سیاسی هشتمین امام، ص۲۱۴.
۵۶. محلاتى، ذبيح‌الله، اختران تابناک، ج۱، ص۵۳۷.
۵۷. عمری، علی بن ابی‌الغنائم، المجدی فی انساب الطالبیّین، ص۲۴.
۵۸. کشف الاستار، ج۱، ص۵۷.
۵۹. فخر رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکة فی انساب الطالبیّه، ص۹۹.    
۶۰. فیض قمی، عباس، گنجینه آثار قم، ج۲، ص۱۳۷.
۶۱. فخر رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکه، ص۹۷.
۶۲. قاضی مروزی، عزالدين، الفخری فی الانساب، ص۱۱.
۶۳. حسينى تفرشى، مهدى بن مصطفى، بدایع الانساب، ص۱۲.
۶۴. ابن‌طباطبا، ابراهیم بن ناصر، منتقلة الطالبیه، ص۱۵۵.
۶۵. ابن‌عنبه، احمد بن علی، الفصول الفخریّه، ص۶۰۳.
۶۶. ابن‌عنبه، احمد بن علی، عمدة الطالب، ص۷۳.    
۶۷. كياء گیلانی، احمد بن محمد، سراج الانساب، ص۳۷.
۶۸. حسينى تفرشى، مهدى بن مصطفى، بدایع الانساب، ص۶۲.
۶۹. فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی، الدّرة الذهبیه فی اکمال منتقلة الطالبیه، ج۲، ص۱۸۶ - ۱۸۷.
۷۰. مشاهیر امامزادگان ایران، ج۲، ص۳۹۴.
۷۱. ضرابی، عبدالرحیم کلانتر، تاریخ کاشان یا مرآت القاسان، ص۴۲۹ - ۴۳۰.
۷۲. نراقی، حسن، آثار تاریخی شهرستان‌های کاشان و نطنز، صص ۱۶۵- ۱۶۹.
۷۳. روضاتى، سيدمحمدعلى، جامع الانساب، ج۱، ص۱۷۶.
۷۴. تشکری، علی، و حبیب‌الله سلمانی‌ آرانی، ستارگان فروزان، ص۹۹.
۷۵. فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران، ص۱۸۷.
۷۶. صدر حاج‌ سيدجوادی، احمد، دائرة المعارف تشیّع، ج۲، صص ۴۷۹ و ۴۸۰.
۷۷. بناهای آرامگاهی، ص۲۱۶ - ۲۱۷.
۷۸. امامزادگان معتبر ایران، ص۳۷.
۷۹. كمونه حسينى، سيدعبدالرزاق، آرامگاه‌های خاندان پاک پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، صص ۲۲۱- ۲۲۲.
۸۰. نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۸، ص۱۲۷، ش ۱۵۸۱۵.
۸۱. نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۸، ص۱۲۸، ش ۱۵۸۱۷.
۸۲. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص۴۳۹.    
۸۳. يمانی موسوی، محمدكاظم، النفحه العنبریه، ص۸۹.
۸۴. قاضی مروزی، عزالدین، الفخری فی الانساب، ص۱۵.    
۸۵. فخر رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکه، ص۸۹.
۸۶. حسينى تفرشى، مهدى بن مصطفى، بدایع الانساب، ص۶۲.
۸۷. خسروی، موسی، زندگانی حضرت موسی بن جعفر (علیه‌السّلام)، ص۲۶۰.
۸۸. سپهر، محمدتقى خان، ناسخ التواریخ، ج۳، ص۵۴.
۸۹. فلسفی، علی، فرزندان موسی بن جعفر (علیه‌السّلام)، ص۲۸.
۹۰. ابن‌طباطبا، ابراهیم بن ناصر، منتقلة الطالبیه، ص۳۴۷.
۹۱. موسوی خلخالی‌زاده، سيدفاضل، الشجرة الطیّبه، ج۱، ص۵.
۹۲. فقیه بحر العلوم، محمدمهدی، مزارات تویسرکان، ص۱۲۳.



زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، برگرفته از مقاله «مزار هارون بن موسی کاظم» ج۲، ص۱۶۳.    



جعبه ابزار