مزج (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَزْج (به فتح میم و سکون زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای آمیختن است. اين لفظ بيشتر از سه بار در
قرآن مجيد نيامده است.
مَزْج به معنای آميختن است. «مزج الشّراب بالماء مزجا: خلطه به».
(وَ مِزاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ. عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ) (اين شراب طهور آميخته با «تسنيم» است، همان چشمه‌اى كه
مقرّبان از آن مى‌نوشند.)
مزاج مصدر است و به معنى ممزوج «ما يمزج به» نيز آيد مراد از آن در آيه معناى دوّم است يعنى آنچه به شراب اهل بهشت آميخته شده از
تسنيم است و آن چشمه‌ای است كه مقرّبون از آن می‌نوشند.
(إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً) (به يقين
ابرار و نيكان از جامى مى‌نوشند كه با عطر خوشى آميخته است)
(وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلًا) (و در آن جا از جام‌هايى سيراب مى‌شوند لبريز از شراب طهورى كه آميخته با زنجبيل است)
مزاج در هر دو آيه به معنى مفعول است.
اين لفظ بيشتر از سه بار در
قرآن مجيد نيامده است.
•
قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مزج»، ج۶، ص۲۵۵.
