• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مزح (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: عناوین مفردات نهج البلاغه (جلد ۲)
مقالات مرتبط: (مقالات مرتبط).

مَزْح (به فتح میم و سکون زاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای شوخى و لاغ‌گویى است. این کلمه دو بار در نهج‌ البلاغه آمده است.


مَزْح
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۷۶.    
[۲] طريحي، فخرالدين، مجمع البحرين، ت-الحسینی، ج۲، ص۴۱۱.    
مِزاح و مَزْحه به معنی شوخى و لاغ‌گویى است.

حضرت علی (علیه‌السّلام) فرموده: «مَا مَزَحَ امْرُؤٌ مَزْحَةً إِلاَّ مَجَّ مِنْ عَقْلِهِ مَجَّةً»
[۳] السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۰.    
[۴] عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۶۰، حکمت ۴۵۰.    
[۵] صبحي صالح، نهج البلاغه، ص۵۵۵، حکمت ۴۵۰.    
(هر شوخى كه انسان مى‌كند مقدارى از عقل خود را با آن از دست مى‌دهد.)
[۶] مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۸۴۹، حکمت ۴۵۰.    
[۷] ابن ميثم بحرانى، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۳.    
(شرح‌های حکمت:
[۸] ابن ميثم بحرانى، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۳.    
[۹] مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام اميرالمومنين، ج۱۵، ص۵۵۲.    
[۱۰] هاشمى خويى، حبيب‌الله‌، منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۵۲۰.    
[۱۱] ابن ابي‌الحديد، شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۰۰.    
كه در «مجج» گذشت.
(ببینید: مجج (مفردات‌نهج‌البلاغه))


این کلمه فقط دو بار در «نهج» آمده است.
[۱۲] السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۰.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۷۶.    
۲. ↑ طريحي، فخرالدين، مجمع البحرين، ت-الحسینی، ج۲، ص۴۱۱.    
۳. ↑ السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۰.    
۴. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۶۰، حکمت ۴۵۰.    
۵. ↑ صبحي صالح، نهج البلاغه، ص۵۵۵، حکمت ۴۵۰.    
۶. ↑ مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۸۴۹، حکمت ۴۵۰.    
۷. ↑ ابن ميثم بحرانى، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۳.    
۸. ↑ ابن ميثم بحرانى، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۳.    
۹. ↑ مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام اميرالمومنين، ج۱۵، ص۵۵۲.    
۱۰. ↑ هاشمى خويى، حبيب‌الله‌، منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۵۲۰.    
۱۱. ↑ ابن ابي‌الحديد، شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۰۰.    
۱۲. ↑ السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۰.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مزح»، ج۲، ص۹۷۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان حکمت 440 نهج البلاغه
جعبه ابزار