• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مزح (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: عناوین مفردات نهج البلاغه (جلد ۲)
مقالات مرتبط: (مقالات مرتبط).

مَزْح (به فتح میم و سکون زاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای شوخى و لاغ‌گویى است. این کلمه دو بار در نهج‌ البلاغه آمده است.


مَزْح
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۷۶.    
[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۲، ص۴۱۱.    
مِزاح و مَزْحه به معنی شوخى و لاغ‌گویى است.

حضرت علی (علیه‌السّلام) فرموده: «مَا مَزَحَ امْرُؤٌ مَزْحَةً إِلاَّ مَجَّ مِنْ عَقْلِهِ مَجَّةً»
[۳] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۰.    
[۴] عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۶۰، حکمت ۴۵۰.    
[۵] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۵۵، حکمت ۴۵۰.    
(هر شوخى كه انسان مى‌كند مقدارى از عقل خود را با آن از دست مى‌دهد.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۴۹، حکمت ۴۵۰.    
[۷] ابن میثم بحرانی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۳.    
(شرح‌های حکمت:
[۸] ابن میثم بحرانی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۳.    
[۹] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۵، ص۵۵۲.    
[۱۰] هاشمی خویی، حبیب‌الله‌، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۵۲۰.    
[۱۱] ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۰۰.    
كه در «مجج» گذشت.
(ببینید: مجج (مفردات‌نهج‌البلاغه))


این کلمه فقط دو بار در «نهج» آمده است.
[۱۲] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۰.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۷۶.    
۲. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۲، ص۴۱۱.    
۳. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۰.    
۴. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۶۰، حکمت ۴۵۰.    
۵. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۵۵، حکمت ۴۵۰.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۴۹، حکمت ۴۵۰.    
۷. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۳.    
۸. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۳.    
۹. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۵، ص۵۵۲.    
۱۰. ↑ هاشمی خویی، حبیب‌الله‌، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۵۲۰.    
۱۱. ↑ ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۰۰.    
۱۲. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۰.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مزح»، ج۲، ص۹۷۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان حکمت 440 نهج البلاغه
جعبه ابزار