مظفر بن علی حمدانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مظفر بن علی حمدانی (زنده در
۴۰۸ هـ.ق) از بزرگان شیعه، فردی مورد اعتماد و از شاگردان برجسته
شیخ مفید و
سید مرتضی بود.
او در علوم دینی، تفسیر و حدیث مهارت داشت و در سال ۴۰۸ (هجری قمری) از شیخ مفید اجازه روایت دریافت کرد.
برخی منابع وی را از سفرای
امام عصر (عج) دانستهاند، هرچند در این مورد اختلاف نظر وجود دارد.
او آثار متعددی تألیف کرد که از جمله مهمترین آنها میتوان به
الایضاح فی الامامه،
المنهاج،
الغیبه،
الزاهر فی الاخبار،
السنه،
تفسیر اللباب و
تفسیر معانی القرآن اشاره کرد.
ابوالفرج مظفر بن علی بن حسین حمدانی را از بزرگان شیعه، مورد اعتماد و از سفرای امام عصر دانستهاند.
هرچند برخی در موضوع سفارت او تردید دارند.
حمدانی از شاگردان شیخ مفید (م
۴۱۳ هـ.ق)
و سید مرتضی (م
۴۳۶ هـ.ق) بود.
کتاب
الایضاح فی الامامه را نزد شیخ مفید خواند و در سال ۴۰۸ (هجری قمری) از وی اجازه روایت گرفت.
ابوالفرج کتابهایی تألیف کرده که این آثار عبارتاند از:
• الایضاح فی الامامه؛
• المنهاج؛
• الفرائض؛
• الزاهر فی الاخبار؛
• الغیبه؛
• السنه؛
• تفسیر اللباب؛
• تفسیر معانی القرآن.
مظفر زنده در سال ۴۰۸ (هجری قمری) است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «مظفر بن علی حمدانی»، ج۳، ص۳۸۵.