منصور بن عمر کرخی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منصور بن عمر کرخی (م
۴۴۷ هـ.ق) فقیه و محدث
شافعی، اصالتاً از کرخ جدان در
عراق بود.
در
بغداد زندگی و تدریس میکرد.
وی نزد ابوحامد اسفراینی
فقه آموخت و
حدیث را از ابوطاهر مخلّص و ابوالقاسم صیدلانی فرا گرفت.
شیخ ابواسحاق در فقه و خطیب بغدادی در حدیث از شاگردان برجسته او بودند.
اثر مهم وی
الغنیه درباره فقه شافعی است که در
بغداد تألیف شد.
ایشان در
جمادیالثانی سال ۴۴۷ (هجری قمری) درگذشت.
ابوالقاسم منصور بن عمر بن علی کرخی بغدادی اهل کرخ جدان ـ شهری در عراق ـ بود،
ولی در بغداد میزیست.
ابوالقاسم نزد شیخ
ابوحامد اسفراینی علم فقه
و از
ابوطاهر مخلّص و
ابوالقاسم صیدلانی حدیث فرا گرفت.
منصور در بغداد تدریس فقه و حدیث را شروع کرد.
شیخ ابواسحاق در فقه و کسانی چون
خطیب بغدادی در علم حدیث از شاگردان او بودهاند.
کرخی در بغداد کتاب
الغنیه را درباره فقه شافعی تألیف نمود.
بغدادی در ماه جمادی الثانی سال ۴۴۷ (هجری قمری) از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «منصور بن عمر کرخی»، ج۳، ص۳۹۱.