منصور بن محمد تمیمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منصور بن محمد تمیمی (م
۴۴۲ هـ.ق) دانشمند، ادیب، نحوی، کلامی و راوی حدیث از
اصفهان بود که پس از سفر به
بغداد در آنجا ساکن شد.
او با صاحب بن عباد مصاحبت داشت و از ابوبکر قباب اصفهانی حدیث شنید.
وی مشرب کلامی اعتزال داشت و خطیب بغدادی و ابوطاهر بن سوار از شاگردان او بودند.
اثر برجایمانده از وی کتاب
ذم الأشاعره است.
ایشان در سال ۴۴۲ (هجری قمری) درگذشت.
ابوالفتح منصور بن محمد بن عبداللّه تمیمی اصفهانی، ملقب به
ابن مقدر اهل اصفهان بود.
پس از سفر به بغداد آنجا را برای سکونت انتخاب نمود.
او در فراگیری دانش بسیار حریص بود و لذا با بزرگان آنجا مانند صاحب بن عبّاد مصاحبت داشت.
دانشمندی فاضل، ادیب، نحوی، کلامی، راوی حدیث
و آگاه به علم قرائت بود.
ایشان مشرب کلامی اعتزال داشت.
ابوالفتح از استادان بغداد چون
ابوبکر عبداللّه بن محمد قباب اصفهانی حدیث شنید.
منصور بن محمد شاگردانی از جمله؛
خطیب بغدادی، ابوطاهر بن سوار و جمعی دیگر داشته است.
اصفهانی کتاب
ذم الاشاعره را تألیف کرده است.
تمیمی در سال ۴۴۲ (هجری قمری) درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «منصور بن محمد تمیمی»، ج۳، ص۳۸۸.